Kapitujt

Numrat: 9. Data e Pashkëve

¹ Zoti foli me Moisiun në shkretëtirën e Sinait në vitin e dytë pasi kishin dalë nga dheu i Egjiptit, në muajin e parë. Ai i tha:

² “Bijtë e Izraelit le t’i kremtojnë Pashkët në kohën e tyre. ³ Le t’i kremtojnë të katërmbëdhjetën ditë të këtij muaji në mug të natës pikërisht sipas ritualit dhe zakoneve të saja”.

⁴ Moisiu u urdhëroi bijve të Izraelit t’i kremtojnë Pashkët.

⁵ Izraelitët i kremtuan Pashkët në kohën e caktuar të katërmbëdhjetën ditë të muajit në mug në shkretëtirën e Sinait. Bijtë e Izraelit bënë pikërisht ashtu siç i kishte urdhëruar Zoti Moisiut.

Raste të veçanta

⁶ Dhe ja, ishin disa njerëz në gjendje të papastër për shkak se kishin prekur të vdekur që nuk mund t’i kremtonin Pashkët atë ditë. Këta shkuan te Moisiu e Aroni ⁷ e u thanë: “Jemi në gjendje të papastrisë për shkak se kemi prekur të vdekurin. Përse fajësohemi që të mos mundemi t’i kushtojmë Zotit fli në kohën e caktuar si të gjithë bijtë e Izraelit”? ⁸ Moisiu u përgjigj: “Pritni të shoh se çfarë urdhëron Zoti në rastin tuaj”.

⁹ Zoti i tha Moisiut:

¹⁰ “Thuaju bijve të Izraelit: Ai njeri që është në gjendje të papastër pse ka prekur të vdekurin ose është larg në udhëtim ‑ kjo vlen për ju dhe për pasardhësit tuaj ‑ le t’i kremtojë Pashkët në nder të Zotit, ¹¹ në muajin e dytë më katërmbëdhjetë të muajit në mug. Le ta hanë qengjin me bukë të pabrume e me barishta të hidhura, ¹² të mos lënë asgjë për nesër në mëngjes dhe mos t’ia thejnë asnjë asht: le ta zbatojnë pikë për pikë ritin e Pashkëve.

¹³ Por, po qe se ndokush që është i pastër e nuk ndodh në udhëtim e, megjithatë nuk i kremton Pashkët, ai njeri le të çrrënjoset prej popullit të vet, pasi nuk ia kushtoi Zotit flinë e vet në kohën e caktuar: le t’i marrë mbi vete rrjedhimet e mëkatit të vet. ¹⁴ Po ashtu udhëtari dhe i huaji, nëse ndodhin ndër ju, le t’i kremtojnë Pashkët në nder të Zotit, sipas ritit dhe zakoneve të saja: le të jetë i njëjti ligj për ju, si për të ardhurin ashtu edhe për vendasin”.

Reja

¹⁵ Ditën kur u ngreh Banesa, Reja e mbuloi Banesën, Tendën e Dëshmisë. Prej mbrëmjes deri në mëngjes qëndronte në trajtë të zjarrit përmbi Banesë. ¹⁶ Kështu ndodhte vazhdimisht: ditën e mbulonte Reja e natën ishte në trajtë të zjarrit. ¹⁷ Kur hiqej reja që e mbronte Banesën, atëherë izraelitët çonin; kurse aty ku qëndronte reja, aty ngulnin zemërimiën. ¹⁸ Në urdhër të Zotit izraelitët çonin, në urdhër të tij zemërimionin. Tërë kohën ndërsa reja qëndronte përmbi Banesë, në atë vend qëndronin edhe izraelitët. ¹⁹ E nëse ndodhte që të qëndronte mbi të për shumë kohë, bijtë e Izraelit i jepnin nderim Zotit e nuk çonin. ²⁰ Por edhe nëse Reja qëndronte pak kohë përmbi Banesë, ‑ pas urdhrit të Zotit i ngrehnin tendat e pas urdhrit të Zotit i hiqnin. ²¹ Nëse reja qëndronte prej mbrëmjes e deri në mëngjes, e në mëngjes heret e lëshonte Banesën, ata çonin. Ditën ose natën, kur reja hiqej prej Banesës, i shkulnin çadrat. ²² Kur ndodhte që të rrijë dy ditë, ose një muaj ose edhe kohë më të gjatë përmbi Banesë, izraelitët qëndronin në atë vend e nuk çonin. Posa reja largohej, ata merrnin rrugë.

²³ Në urdhrin e Zotit ngulnin tendat e në urdhrin e Zotit bënin çojën. Ata i bënin nderime Zotit në përkim me udhëzimet që i kishte dhënë Zoti Moisiut.

Kapitujt