Kapitujt

2 i Mbretėrve: 6. Sakica e humbur dhe e gjetur

6

1 Bijtė e profetėve i thanė Elizeut: “Vendi ku rrimė pranė teje ėshtė tepėr i ngushtė pėr ne. 2 Po shkojmė deri nė Jordan dhe secili do tė marrė nga njė lėndė e po ndėrtojmė njė godinė pėr tė ndenjur”. Ai u tha: “Hajtni”! 3 Por njėri prej tyre i tha: “Eja edhe ti me ne, shėrbėtorėt e tu”. pėrgjigj: “Po vij”. 4 Dhe shkoi me ta. Si mbėrritėn te Jordani, zunė e po prisnin lėndė. 5 Por ndodhi qė, ndėrsa njėri po priste drurin, i ra sakica nė ujė. Ai bėrtiti: “Hoh, more, o Imzot! Po edhe e kam marrė hua, se”! 6 E njeriu i Hyjit e pyeti: “Ku ra”? Ai i tregoi vendin. Elizeu mori njė copė dru, e hodhi nė atė vend, dhe ja, sakica doli mbi ujė! 7 I tha: “Merre”! Ky shtriu dorėn dhe e mori.

4. LUFTĖRAT SIRIANE

Elizeu zė rob tėrė njė njėsi ushtarake

8 Mbreti i Sirisė luftonte kundėr Izraelit. U kėshillua me shėrbėtorėt e vet e tha: “Nė kėtė vend e nė kėtė vend le t’i vėmė pritat”! 9 Njeriu i Hyjit dėrgoi t’i thoshin mbretit tė Izraelit: “Ruaj se kalon nėpėr atė vend, se sirianėt i ke nė pritė”. 10 Mbreti i Izraelit dėrgoi njerėzit e vet pėr tė hetuar vendin e treguar prej njeriut tė Hyjit. Kėshtu ky e vinte nė dijeni e mbreti ruhej. Kjo ndodhi jo njė herė e dy herė.

11 Zemra e mbretit tė Sirisė u shqetėsua fort pėr kėtė punė, i thirri shėrbėtorėt e vet e i pyeti: “Pse nuk mė tregoni kush ėshtė tradhtari im te mbreti i Izraelit”? 12 Njėri prej shėrbėtorėve tė tij i tha: “Askush, imzot mbret, por Elizeu profet qė ėshtė nė Izrael, i tregon mbretit tė Izraelit tė gjitha fjalėt qė ti i flet nė dhomėn tėnde tė fjetjes”.

13 Ai tha: “Shkoni e shihni ku gjendet qė tė dėrgoj njerėz pėr ta kapur”. E lajmėruan e i thanė: “Ja, ėshtė nė Dotain”! 14 Mbreti dėrgoi atje kuaj, karroca e njėsi tė fortė ushtarėsh.

Kėta shkuan natėn dhe e rrethuan qytetin.

15 Nė mėngjes herėt u ngrit shėrbėtori i njeriut tė Hyjit, doli jashtė dhe pėrreth qytetit pa ushtrinė, kuaj e karroca dhe njoftoi Elizeun e i tha: “Eheu, imzot, e ē’tė bėjmė tani”? 16 Ai iu pėrgjigj: “Mos ki frikė! Shumė mė shumė janė me ne se me ta. ”. 17 Atėherė Elizeu u lut e tha: “Hapja, o Zot, kėtij sytė qė tė shohė”! Zoti ia hapi sytė shėrbėtorit, dhe ja, pėrreth Elizeut mali ishte plot me kuaj e karroca zjarri.

18 Ndėrkaq armiqtė zbritėn drejt Elizeut qė po i lutej Zotit: “Godite, po tė lutem, kėtė gjindje me verbėsi”! E zoti i goditi qė tė mos shohin sipas kėrkesės sė Elizeut. 19 Elizeu u tha: “Nuk ėshtė kjo rruga as s’ėshtė ky qyteti. Ejani pas meje e do t’ju tregoj njeriun qė kėrkoni”. Kėshtu u priu dhe i ēoi nė Samari. 20 Pasi hynė nė Samari, Elizeu tha: “O Zot, hapu sytė kėtyre njerėzve qė tė shohin”. Zoti ua hapi sytė dhe atėherė panė se ishin nė mes tė Samarisė.

21 Kur i pa mbreti i Izraelit, i tha Elizeut: “A t’i vras, im atė”? 22 Por ai i tha: “Mos i godit! Sepse as ata qė i zė rob me shpatėn tėnde dhe me harkun tėnd, nuk i vret. Nxirr para tyre bukė e ujė! Le tė hanė e lė tė pinė dhe lė tė kthehen te zotėria i vet”. 23 Mbreti u pėrgatiti darkė tė madhe. Hėngrėn e pinė dhe i nisi tė shkonin. Ata kthyen te zotėria i tyre. Ēetat e sirianėve nuk erdhėn mė nė tokėn e Izraelit.

Uria nė Samarinė e rrethuar

24 Por, pas kėtyre ngjarjeve, ndodhi qė Benadadi, mbreti i Sirisė, tė bashkojė mbarė ushtrinė e vet. E sulmoi Samarinė dhe e vuri nėn rrethim. 25 Nė Samari u bė uri e madhe e rrethimi zgjati aq, sa njė kokė gomari kushtonte tetėdhjetė sikla tė argjendtė dhe e katėrta pjesė e kabit tė glasave tė pėllumbave pesė sikla argjendi.

26Ndėrsa mbreti po kalonte nėpėr mure, njė grua thirri: “Ndore tėnde, Imzot, o mbret”! 27 Mbreti iu pėrgjigj: “Bjeri ndore Zotit! Sepse si mund tė tė ndihmoj unė? Prej lėmės apo prej shtrydhėsit”?! E mbreti vazhdoi: “Ēfarė kėrkon?” Ajo u pėrgjigj: 28 ”Kjo grua mė tha: ‘Bjere ta hamė sot djalin tėnd e neser do tė hamė djalin tim’. 29 E ziem, pra, djalin tim dhe e hėngrėm. Tė nesėrmen unė i thashė:’ Bjere djalin tėnd qė ta hamė’. Por kjo e fshehu djalin e vet”. 30 Kur i dėgjoi mbreti kėto fjalė, i shqeu petkat e veta. Ndėrsa po kalonte mbi mure, populli vuri re se kishte ngjeshur mbi mish grathoren. 31 Ai tha: “More, kėshtu e kėshtu e edhe mė zi ma bėftė Zoti, nėse do t’i mbetet sot pa iu shkurtuar koka Elizeut, birit tė Safatit”.

Elizeu kumton mbarimin e menjėhershėm tė urisė

32 Elizeu po rrinte nė shtėpinė e vet. Me tė ishin edhe pleqtė. Mbreti kishte dėrguar pėrpara njė njeri. Por, para se tė arrinte kasneci, Elizeu u tha pleqve: “A nuk e dini se biri i vrastarit ka dėrguar njeriun pėr tė ma shkurtuar kokėn?

Kujdes, pra! Kur tė vijė kasneci, mbylleni derėn e mos e lini tė hyjė. Ja, po dėgjoj krismėn e kėmbėve tė zotėrisė sė tij pas tij”! 33 Dhe, ndėrsa ai ende po fliste, ia behu mbreti qė ishte nisur tek ai. Mbreti tha: “Ja, gjithė kjo e keqe e madhe vjen prej Zotit! Ēfarė tė pres mė prej Zotit”?

Kapitujt

Kapitujt

Bibla Online > Besėlidhja e Vjetėr > 2 i Mbretėrve > Sakica e humbur dhe e gjetur