Kapitujt

Jobi: 9. Drejtësia hyjnore është mbi të drejtën

9

¹ Jobi mori fjalën e tha:

² “Vërtet e di se ashtu është:

para Hyjit kush mund të ketë të drejtë?

³ Nëse me Të do të bëjë rragatje

një në një mijë s’mund t’i përgjigjë!

⁴ Në mend i kthjellët e në fuqi i fortë,

e luftoi kush e fitues doli?

⁵ I shkul malet e ato s’e dinë,

këndej‑andej me furi i sjell!

⁶ çrregull tokën nga vendi e luan,

tranden të gjithë shtyllakët e saj.

⁷ I urdhëron diellit e ai nuk lind,

nën vulë të vet yjet i ndryen.

⁸ Pa ndihmë të kujt ai e shtrin qiellin,

lirisht ecën mbi valë të detit!

⁹ Ai krijoi Arushë e Orion,

Shenjëzat dhe Yjet e Jugut.

¹⁰ Bën punë të mëdha e të pashqyertueshme,

mrekulli që s’mund të numërohen!

¹¹ Vjen tek unë e nuk e shoh,

Më bie përbri e s’e hetoj.

¹² Nëse rrëmben, kush e pengon?

Kush t’i thotë: ‘Ç’po bën?’ guxon?

¹³ Hyji dalë s’tërheq zemërimin:

struken ndihmësit e Rahabit!

¹⁴ Kush jam unë që t’i përgjigjem

e me ç’fjalë t’i kundërshtoj?

¹⁵ Edhe në të drejtën sikur të isha,

s’do të përgjigjja...

do ta lutja Gjykatësin tim.

¹⁶ Po edhe lutjen të ma dëgjonte,

s’do të besoja se më ka vështruar!

¹⁷ Me stuhi Ai më thërmon,

pa arsye plagët m’i shumëzon.

¹⁸ Paqe shpirtit Ai s’ m’i jep

dhe më mbulon me athtësi.

¹⁹ Në kërkon fuqi Ai është më i forti.

Nëse kërkon drejtësi ‑ kush në gjyq e thërret?

²⁰ Pafajësinë nëse dua të kërkoj,

goja ime do të më dënojë.

Nëse të pafajshëm veten e qes,

më vërteton se jam i keq.

²¹ I patëmetë sikur unë të isha,

shpirti im këtë s’do ta dija,

gjithnjë jetën do të përbuzja!

²² Gjithnjë unë këndej pohoj:

e të pafajshmin edhe të mbrapshtin

Ai i zhduk...

²³ Nëse ndonjë shuplakë papritmas vret,

për dëshp’rim të pafajshmit qeshet.

²⁴ Toka u la në duar të mëkatarëve,

gjykatarëve sytë iu mbyllën!

nëse s’është Ai, kush atëherë është?

²⁵ Ditët e mia më shpëjt se kasneci

ikën, shkuan pa parë asnjë të mirë,

²⁶ kaluan si lundra zunkthi,

si shqiponja fluturim për gjah.

²⁷ Nëse them: ‘Do ta harroj ankimin,

në f’tyrë do të kthillem, i gëzueshëm do të bëhem’,

²⁸ tmerri më kap nga mendimet e mia,

pse e di prapë se s’do të më shfajësosh!

²⁹ Nëse edhe kështu fajtor do të jem,

pse atëherë më kot unë hoqa keq?

³⁰ Po edhe nëse me ujë bore do të lahem,

në qoftë se duart i pastroj me fí,

³¹ në papastërti edhe më të madhe do të më zhytësh,

petku im i qelbët do të më duket!

³² Sepse Ai njeri nuk është si unë

të cilit më duhet t’i jap përgjegje,

s’është njeri me të cilin dal në gjyq!

³³ S’ka një tjetër që të na gjykojë të dyve,

mbi të dy ta çojë dorën e vet,

³⁴ që prej meje thuprën e vet të heqë,

droja e tij më të mos më trembë.

³⁵ Por do të flas pa kurrfarë frike,

sepse i tillë unë nuk jam në sytë e mi.

Kapitujt