Kapitujt

Psalmet: 4. LIBRI IV /Psalmet 90 106/

4

PSALMI 90 /89/

Kotësia e jetës së njeriut

¹ Lutje e Moisiut, njeriut të Hyjit.

O Zot, ti u bëre strehimi ynë

nga breznia në brezni.

² Para se të lindnin malet,

para se të bëhej toka dhe rruzulli,

prej amshimit të amshimit ti je Hyj!

³ Ti e kthen njeriun në pluhur

duke thënë: “Kthehuni, bijtë e Adamit!”

⁴ Sepse mijëra vjet për sy të tu

janë si dita e djeshme që kaloi,

porsi ndërresa e rojës së natës!

⁵ Ti i zhduk në gjasim të gjumit

⁶ që në mëngjes kalon si bari;

lulëzon në mëngjes edhe gjelbëron,

në mbrëmje korret edhe vyshket!

⁷ Sepse na shkatërroi zemërimi yt,

na tmerroi furia e zemërimit tënd.

⁸ Para vetes i vure fajet tona,

të fshehtat tona në dritë të fytyrës sate.

⁹ Ditët na shkuan në hidhërimin tënd,

si një ofshamë mbaruan vitet tona.

¹⁰ Jeta jonë zgjat shtatëdhjetë vjet,

po qemë të shëndoshë edhe tetëdhjetë,

por shumica me mundim e dhembje,

kalojnë shpejt e ne prej këndej përkasim.

¹¹ Kush ia di fuqinë zemërimit tënd,

zemërimin tënd siç e kërkon frika jote?

¹² Na mëso ashtu t’i numërojmë ditët tona

që zemra jonë dijes t’ia mbërrijë.

¹³ Kthehu, o Zot! Deri kur kështu?

Deh, ki mëshirë për shërbëtorët e tu!

¹⁴ Na e trego në mëngjes mëshirën tënde

e do të gëzohemi e do të galdojmë

të gjitha ditët e jetës sonë.

¹⁵ Gëzona për ditët që na mundove,

për vitet që i kaluam në mjerim.

¹⁶ Vepra jote të shfaqet në shërbëtorë të tu,

shkëlqimi yt mbi bijtë e tyre!

¹⁷ Rëntë mbi ne mirësia e Zotit, Hyjit tonë,

bëj të shkojë mbarë vepra e duarve tona,

të përparojë vepra e duarve tona.

PSALMI 91 /90/

Nën mbrojtjen hyjnore

¹ Kush banon nën mbrojtjen e të Tejetlartit,

do të qëndrojë nën hijen e të Gjithëpushtetshmit.

² Do t’i thotë Zotit: “Strehimi im,

kështjella ime, Hyji im, do të shpresoj në të”.

³ Sepse Ai do të të çlirojë nga laku i gjahtarëve

dhe nga fjala dijekeqe.

⁴ Do të të bëjë hije me krahët e vet

do të strehohesh nën fletët e tija,

shqyt e pancir e vërteta e tij.

⁵ Nuk do të frikësohesh prej tmerrit të natës,

as prej shigjete që fluturon ditën,

⁶ as prej murtaje që shëtit në errësirë,

as prej shfarosjes që shkretëron në mesditë.

⁷ Le të bien me mijëra rreth teje,

dhjetëra mijëra në të djathtën tënde,

ty nuk do të të ndodhë asgjë!

⁸ Porsa ti me sy të vetëtish,

shpagimin e mëkatarit do ta shikosh!

⁹ Pasi Zoti është mburoja jote

dhe e zgjodhe të Tejetlartin për strehimin tënd,

¹⁰ e keqe nuk do të të gjejë,

dhe frushkull s’do t’i afrohet tendës sate:

¹¹ sepse engjëjve të vet urdhër u dha

të të ruajnë në të gjitha udhët e tua.

¹² Do të të mbartin para duarsh

që padashje të mos e ndeshësh këmbën tënde për gur.

¹³ Do të shkelësh mbi shlligë e kapastrec,

do të kalosh mbi luanë e gjarpërinj.

¹⁴ “Do ta shpëtoj sepse më do,

do ta marr ndore sepse e njeh Emrin tim.

¹⁵ Ai do të më thërrasë e unë do t’i ndihmoj,

në vështirësi do të jem me të,

do ta shpëtoj dhe do ta madhëroj.

¹⁶ Do t’i dhuroj jetë të gjatë,

do t’ia tregoj shëlbimin tim”.

PSALMI 92 /91/

Këngë e të drejtit

¹ Psalm. Këngë. Për të shtunën.

² Është punë e mirë ta lavdërosh Zotin,

ti këndohet Emrit tënd, o Zot i tejetlartë.

³ Të shpallim dashurinë në mëngjes

e gjatë natës bësnikërinë tënde,

⁴ me harpë dhjetëkordash e me lirë,

me këngë përcjellë me cetër.

⁵ Se ti, o Zot, më gëzove me veprat e tua,

kënaqem për veprat e duarve të tua.

⁶ Sa të madhërishme janë veprat e tua, o Zot,

sa të thella mendimet e tua!

⁷ Njeriu i pamend nuk i di,

dhe i marri nuk do t’i kuptojë.

⁸ Po edhe në mbifshin mëkatarët porsi bari,

e në lulëzofshin ata që bëjnë keq,

janë të caktuar për bjerrje të pasosur,

⁹ vetëm ti je i Tejetlartë për amshim, o Zot!

¹⁰ Sepse ja, o Zot, armiqtë e tu,

sepse ja, o Zot, armiqtë e tu do të birren,

do të shpërndahen të gjithë keqbërësit.

¹¹ Ti ma rrite fuqinë porsi të buallit,

më shugurove me më të pastrin vaj.

¹² Prej së larti i shikon syri im ata që më urrejnë,

veshët e mi pa tronditje i dëgjojnë kundërshtarët e mi.

¹³ I drejti lulëzon si palma,

rritet porsi cedri i Libanit.

¹⁴ Të mbjellë në Shtëpinë e Jakobit

lulëzojnë në banesat e Hyjit tonë.

¹⁵ Japin fruta edhe në pleqëri,

janë të kërthndeztë e plot shëndet,

¹⁶ për të shpallur se Zoti është i drejtë:

Qeta ime, në të cilin nuk ka të meta!

PSALMI 93 /92/

Hyji i madhërishëm

¹ Hyji mbretëron! U vesh me madhëri!

Zoti u vesh, me fuqi u ngjesh.

Të palëkundshme e bëri botën:

assesi s’do të trandet!

² I patundshëm është froni yt që prejfillimit,

ti je i amshueshëm!

³ Lumenjtë e ngritën, o Zot,

lumenjtë e ngritën zërin e vet,

lumenjtë e ngritën ushtimën e vet shurdhuese!

⁴ Më i fortë se ushtima e ujërave të mëdha,

më i përfrigueshëm se deti i tërbuar:

i madhërueshëm është Zoti në lartësi!

⁵ Dëshmitë e tua janë plotësisht të besueshme,

shenjtëria i përket Shtëpisë sate

përgjithmonë e jetës, o Zot.

PSALMI 94 /93/

Hyji i drejtësisë

¹ O Zot, Hyji shpagues,

dëftohu, o Hyji shpagues!

² Çohu, Gjykatësi i dheut,

shpaguaji madhështorët!

³ Deri kur mëkatarët, o Zot,

deri kur do të galdojnë mëkatarët?

⁴ Do të shpotisin e do të flasin me përbuzje,

do të krenohen ata që bëjnë paudhësi?

⁵ E poshtërojnë popullin tënd, o Zot,

e shtypin pronën tënde,

⁶ vrasin vejushën e ardhacakun,

mbysin bonjakët

⁷ e thonë: “Zoti nuk sheh,

s’di gjë Hyji i Jakobit”!

⁸ Merrni vesh, o marrashat e popullit,

ju, o të marrë, kur do të zini mend?

⁹ Ai që krijoi veshin nuk do të dëgjojë?

Ai që përftoi syrin nuk do të shohë?

¹⁰ Ai që qorton popujt nuk do të ndëshkojë,

ai që ia mëson njeriut dijen?

¹¹ Zoti i di mendimet e njërëzve:

ato janë të zbrazëta!

¹² Lum ai njeri që ti e mëson, o Zot,

të cilit ti ia mëson Ligjin tënd,

¹³ për t’i dhënë paqe në ditë fatzeza

ndërkohë që keqbërësit t’i hapet gropa.

¹⁴ Sepse Zoti nuk e përbuz popullin e vet,

as s’do të heqë dorë nga prona e vet,

¹⁵ sepse e drejta do t’i jepet drejtësisë

e pas saj do të shkojnë të gjithë zemërmirët.

¹⁶ Kush do të ngrihet për mua kundër keqbërësve?

Kush do të qëndrojë bashkë me mua kundër të paudhëve?

¹⁷ Po të mos e kisha pasur në ndihmë Zotin,

përpak shpirti im do të banonte në vendin e Heshtjes!

¹⁸ Kur unë kujtoja: “Më rrëshqiti këmba!”,

dashuria jote, o Zot, ma ngjiti dorën!

¹⁹ Kur në shpirtin tim grumbullohen vështirësitë,

ngushëllimet e tua ma gëzojnë zemrën.

²⁰ A mund të shoqërohet me ty selia e paudhësisë

që stërhollon ligjin për të krijuar mjerim?

²¹ Sulen kundër jetës së të drejtit

e dënojnë gjakun e pafajshëm.

²² Por Hyji u bë kështjella ime,

Hyji është Qeta ku unë strehohem,

²³ do t’i shpaguajë sipas paudhësisë së tyre,

me të keqen e tyre ai do t’i shfarosë,

farën do t’ua tresë Zoti, Hyji ynë.

PSALMI 95 /94/

Ftesë për t’i dhënë lavdi Hyjit

¹ Ejani t’i këndojmë Zotit,

t’i brohorisim Hyjit, Shëlbuesit tonë.

² T’i dalim para me falenderim,

t’i këndojmë këngë hareje!

³ Sepse Hyj i madhërishëm është Zoti,

Mbret i madhërueshëm mbi të gjithë zotat!

⁴ Sepse në dorën e tij janë thellësitë e tokës,

të tijat janë edhe majat e maleve,

⁵ i tiji është deti ‑ ai e krijoi,

duart e tija e formuan tokën.

⁶ Ejani ta adhurojmë, të biem përmbys para tij,

të biem në gjunjë para Zotit që na krijoi!

⁷ Sepse ai është Hyji ynë,

ne jemi populli i kullotës së tij,

grigja që ai ruan.

⁸ Oh sikur ta ndienit sot zërin e tij:

“Mos e bëni zemrën tuaj gur porsi në Meribë,

⁹ porsi në ditë të Masës në shkretëtirë,

kur etërit tuaj më vunë në sprovë:

më provuan megjithëse i kishin parë veprat e mia.

¹⁰ Dyzet vjet më mërziti ajo brezni

e thashë: ‘Popull zemërluhatshëm është ky,

¹¹ që s’i njeh udhët e mia.’

Prandaj u përbetova në hidhërimin tim:

‘Askurrë s’do të hyjnë në prehjen time!’”

PSALMI 96 /95/

Zoti mbret dhe gjykatës

¹ Këndoni Zotit një këngë të re!

Mbarë toka le t’i këndojë Zotit!

² Këndoni Zotit, bekojeni Emrin e tij,

shpalleni si një ditë për ditë shpëtimin e tij!

³ Kumtojeni ndër paganë lavdinë e tij,

ndër mbarë popujt mrekullitë e tija!

⁴ Sepse i madh është Zoti,

‑ tejet i denjë për t’u lavdëruar,

më i përfrigueshëm se të gjitha hyjnitë!

⁵ Një asgjë janë të gjithë zotat e paganëve,

kurse Zoti e ka krijuar qiellin.

⁶ Para tij është shkëlqimi e lavdia,

në Shenjtëroren e tij pushteti e bukuria!

⁷ Jepni Zotit, familjet e popujve,

jepni Zotit nder e fuqi,

⁸ jepjani Zotit nderin e Emrit të tij!

Kushtoni dhurata e hyni në pallatet e tija,

⁹ adhuroni Zotin në stoli të shenjtë!

Dridhu, o rruzull, para fytyrës së tij!

¹⁰ Shpallni ndër paganë: “Mbret është Zoti”!

Ai e mban botën që të mos shkatërrohet;

i gjykon popujt me drejtësi.

¹¹ Galdo, o qiell! Gëzo, o tokë!

Le të buçasë deti me ç’ka në të,

¹² le të gëzojë fusha me ç’gjendet në të,

le të gërthasin me hare lëndët e pyjeve,

¹³ para fytyrës së Zotit, sepse Ai po vjen,

sepse po vjen për të gjykuar tokën!

Do ta gjykojë botën me drejtësi,

do t’i gjykojë popujt me të vërtetën e tij.

PSALMI 97 /96/

Zoti ngadhënjen

¹ Zoti mbretëron! Le të galdojë toka,

le të gëzohen ishujt e shumtë!

² Re e errësirë janë përreth tij,

e Drejta e Drejtësia themeli i fronit të tij.

³ Zjarri shkon përpara tij

dhe i djeg armiqtë e tij përreth.

⁴ Vetëtimat e tija e shndritin botën,

sheh toka e dridhet!

⁵ Para fytyrës së Zotit si dylli shkrihen malet,

para fytyrës së Zotit të mbarë botës!

⁶ Qiejt e shpallin drejtësinë e tij,

të gjithë popujt e shohin lavdinë e tij.

⁷ I mbuloftë turpi të gjithë idhujtarët,

të gjithë që mburren në trupore idhujsh!

Adhurojeni Atë të gjithë ju, o engjëjt e tij!

⁸ Dëgjoi Sioni e u gëzua,

galduan bijat e Judës.

për shkak të gjyqeve të tua, o Zot.

⁹ Sepse ti je, o Zot,

i Tejetlarti mbi mbarë dheun,

ti je tejet i lartë mbi të gjithë zotat.

¹⁰ Urreni të keqen ju që e doni Zotin,

Zoti e ruan shpirtin e të devotshmëve të vet,

i shpëton prej dorës së mëkatarit.

¹¹ Lindi drita për të drejtin,

e gëzimi për zemërmirët.

¹² Gëzohuni, o të drejtë, në Zotin,

nderojeni Emrin e tij të shenjtë.

PSALMI 98 /97/

Zoti gjykatës i tokës

¹ Psalm.

Këndoni Zotit një këngë të re,

sepse bëri vepra të mrekullueshme!

Ngadhënjeu me fuqi të së djathtës së vet,

me fuqi të krahut të vet të shenjtë.

² Zoti e dëftoi shpëtimin e vet,

përpara paganëve e zbuloi drejtësinë e vet.

³ I ra ndër mend dashuria dhe besnikëria e vet

kundrejt shtëpisë së Izraelit.

Të gjitha skajet e botës e panë

shëlbimin e Hyjit tonë.

⁴ Mbarë toka le t’i brohorisë Zotit,

le të gëzojë, të duartrokasë e të këndojë.

⁵ Këndoni Zotit me harpë,

me tinguj veglash muzikore,

⁶ me trumbetë e me zë të pipëzës së bririt,

brohoritni para fytyrës së Zotit, Mbret!

⁷ Le të buçasë deti me ç’ka në të,

rruzulli me banuesit e tij;

⁸ lumenjtë le të duartrokasin

e malet le të gërthasin me hare,

⁹ para Zotit që po vjen për të gjykuar dheun.

Ai do ta gjykojë botën me drejtësi

e popujt me maturi.

PSALMI 99 /98/

Zoti, mbret i drejtë e i shenjtë

¹ Zoti mbretëron! Le të dridhen popujt!

Rri mbi kerubinë, le të trandet toka!

² I madh është Zoti në Sion,

i madhërueshëm mbi të gjithë popujt.

³ Le ta lavdërojnë Emrin tënd të madh e të tmerrshëm,

sepse është i shenjtë.

⁴ Mbreti i pushtetshëm e do të drejtën:

ti ke caktuar ç’është e drejtë,

gjyq e drejtësi ti i ushtron në Jakobin.

⁵ Lartësojeni Zotin, Hyjin tonë,

bini përmbys para shtrojës së këmbëve të tija,

sepse është i shenjtë.

⁶ Moisiu e Aroni ndër priftërinjtë e tij,

Samueli ndër ata që e thërrasin Emrin e tij:

e thërrisnin në ndihmë dhe Zoti i dëgjonte.

⁷ Nga shtylla e resë fliste me ta:

i dëgjonin urdhërimet e tija

edhe Ligjet që ua kishte dhënë.

⁸ O Zot, Hyji ynë, ti i dëgjoje ata,

O Hyj, ti me ta ishe i durueshëm,

edhe pse i ndëshkoje fajet e tyre.

⁹ Madhërojeni Zotin, Hyjin tonë,

adhuroni në malin e tij të shenjtë,

sepse i shenjtë është Zoti, Hyji ynë.

PSALMI 100 /99/

Grishje për të lavdëruar Zotin

¹ Psalm. Për falënderim.

² Toka mbarë le t’i brohoritë Zotit,

shërbejini Zotit me hare,

dilni para tij me brohoritje!

³ Dijeni mirë se vetëm Zoti është Hyj:

Ai na krijoi e atij i përkasim:

jemi populli i tij dhe delet e kullosës së tij.

⁴ Hyni nëpër dyert e tija duke i dhënë lavd,

hyni në treme të tija e këndoni himne,

lavdërojeni e madhërojeni Emrin e tij!

⁵ Sepse i mirë është Zoti,

e amshuar dashuria e tij,

nga breznia në brezni besnikëria e tij.

PSALMI 101 /100/

Pasqyra e sunduesit të mirë

¹ I Davidit. Psalm.

Dua të këndoj dashurinë e drejtësinë,

për nderin tënd, o Zot, do t’i bie muzikës!

² Do të përparoj në udhën e pafajësisë:

kur do të vish ti tek unë?

Do të jetoj në pastërtinë e zemrës sime,

brenda shtëpisë sime.

³ S’do të vë para syve të mi

asnjë padrejtësi,

e urrej njeriun që vepron të keqen:

nuk do të qëndrojë afër meje.

⁴ Zemra e keqe do të jetë larg meje,

keqbërësin s’dua ta njoh.

⁵ Atë që fshehtas i shpifet të afërmit të vet

unë do ta zhduk.

Mendjemadhin dhe krenarin

nuk do ta duroj.

⁶ I kam sytë mbi të drejtët e vendit

që të banojnë bashkë me mua,

ai që ecën udhës së pafajësisë,

do të jetë shërbëtori im.

⁷ Nuk do të banojë brenda shtëpisë sime

ai që gënjen,

ai që flet gënjeshtra

nuk do të qëndrojë para syve të mi.

⁸ Çdo mëngjes do të shfaros keqbërësit e vendit,

do t’i shfarosë prej qytetit të Zotit

të gjithë ata që bëjnë paudhësi.

PSALMI 102 /101/

Lutja në fatkeqësi

¹ Lutja e të mjerit të rënë ngushtë

që derdh ankthin e vet para Zotit.

² O Zot, dëgjoje lutjen time

e britma ime le të mbërrijë tek ti.

³ Mos e fsheh fytyrën tënde para meje

në ditën time të vështirë,

prire veshin tënd drejt meje:

kurdo të të thërras më dëgjo shpejt!

⁴ Sepse ditët e mi po zhduken si tymi,

e eshtrat e mia po digjen si zjarri.

⁵ Zemra po më thahet si bari i kositur

e po harroj të ha edhe bukën time.

⁶ Prej gjëmave të mia të mëdha

u bëra asht e lëkurë.

⁷ U bëra i ngjashëm me pelikanin në shkretëtirë,

u bëra porsi kukuvajka në rrënoja.

⁸ Rri zgjuar e rënkoj

porsi trumcaku qyqevetëm mbi pullaz.

⁹ Gjithë ditën më fyejnë armiqtë e mi,

kur më zemërohen, e nëmin emrin tim.

¹⁰ Ha hi porsi bukë,

e pijen time e përziej me lot.

¹¹ Për shkak të zemërimit të zemërimiit tënd,

sepse më lartësove e më mposhte.

¹² Ditët e mia janë porsi hija e zgjatur

e unë u thava porsi bari.

¹³ Por ti, o Zot, qëndron për amshim,

prej breznie në brezni Emri yt.

¹⁴ Ngrihu, ki dhembje për Sionin:

ka ardhur koha të kesh mëshirë për të

‑ pikërisht tani është koha!

¹⁵ Sepse shërbëtorët e tu i duan gurët e tij

e u dhembet edhe pluhuri i tij.

¹⁶ Paganët do ta druajnë Emrin tënd, o Zot,

të gjithë mbretërit e tokës lavdinë tënde.

¹⁷ Sepse Zoti e ndërtoi Sionin,

u dëftua në lavdinë e vet.

¹⁸ E mori parasysh lutjen e të vobektëve

dhe nuk e përbuzi lutjen e tyre.

¹⁹ Le të shënohet kjo për brezninë e ardhshme

dhe populli që do të vijë le ta lavdërojë Zotin.

²⁰ Sepse Zoti shikon nga Shenjtërorja e vet e lartë,

nga qielli ai vrojton mbi tokë,

²¹ për t’i dëgjuar ofshamat e robërve,

për t’i shpëtuar të dënuarit me vdekje,

²² që në Sion të shpallet Emri i Zotit

e lavdia e tij në Jerusalem,

²³ kur të mblidhen së bashku popujt e mbretëritë

për t’u vënë në shërbimin e Zotit.

²⁴ Udhës m’i shpenzove fuqitë e mia,

ditët m’i shkurtove.

Do të them: “Hyji im,

²⁵ mos më rrëmbe në gjysmën e ditëve të mia,

vitet e tua zgjasin nga breznia në brezni.

²⁶ Që në fillim themelove Tokën

edhe qielli është vepër e duarve të tua.

²⁷ Këto do të mbarojnë ndërsa ti mbetesh për amshim,

gjithçka do të vjetrohet si petku.

Ti i shndërron porsi veshjet e zhduken,

²⁸ kurse ti i vetmi je gjithmonë i njejtë,

‑ vitet e tua kurrë nuk kanë të sosur.

²⁹ Fëmijët e shërbëtorëve të tu do të jetojnë në paqe,

pasardhësit e tyre do të qëndrojnë para teje.”

PSALMI 103 /102/

Hyji është dashuri

¹ I Davidit.

Bekoje, shpirti im Zotin,

dhe krejt qenia ime Emrin e tij të shenjtë.

² Bekoje, shpirti im Zotin,

e mos i harro bamirësitë e tija.

³ Ai i fal të gjitha fajësitë e tua,

Ai i shëron të gjitha sëmundjet e tua;

⁴ Ai ta shpëton jetën prej varrit,

ai të kurorëzon me mirësi e dashuri,

⁵ me të mira t’i mbush vitet e tua:

do të përtërihet si shqiponjës rinia jote.

⁶ Zoti bën veç vepra të mira,

u jep të drejtën atyre që pësojnë padrejtësi.

⁷ Synimet e veta ia zbuloi Moisiut,

bijve të Izraelit veprat e veta.

⁸ Zoti është i mirë e i mëshirshëm,

i ngadalshëm në zemërim e shumë i dashur.

⁹ Nuk zemërohet gjithherë

as s’e mban hidhërimin për jetë të jetës.

¹⁰ Nuk sillet me ne sipas mëkateve tona

as nuk na shpaguan sipas të këqijave tona.

¹¹ Sepse sa është lartësia e qiellit mbi tokë,

aq e madhe është mëshira e tij ndaj atyre që i druajnë.

¹² Sa është lindja larg perëndimit

aq larg i hedh prej nesh fajet tona.

¹³ Sikurse baba ka dhimbje për fëmijët e vet,

ashtu Zoti ka dhimbje për ata që e druajnë.

¹⁴ Sepse mirë e di si jemi të përbërë,

s’e harron se ne jemi pluhur.

¹⁵ Njeriu! Ditët e tija janë porsi bari:

porsi lulja e fushës lulëzon,

¹⁶ sa e prek era e më s’është,

më s’e kujton as vendi i vet.

¹⁷ Vetëm dashuria e Zotit është prej amshimit

e në amshim mbi ata që e druajnë

¹⁸ dhe drejtësia e tij mbi bijtë e njerëzve,

mbi ata që e mbajnë besëlidhjen e tij

dhe i kujtojnë urdhërimet e tij për t’i zbatuar.

¹⁹ Zoti e forcoi fronin e vet në qiell,

mbretëria e tij mbizotëron të gjithë.

²⁰ Bekojeni Zotin, të gjithë engjëjt e tij,

ju të fortët nga fuqia, që kryeni urdhrat e tij,

duke i dëgjuar urdhrat e tij.

²¹ Bekojeni Zotin, të gjitha ushtritë e tija,

shërbëtorët e tij që zbatoni vullnetin e tij.

²² Bekojeni Zotin, të gjitha veprat e Zotit,

në çdo vend të sundimit të tij!

Shpirti im, bekoje Zotin!

PSALMI 104 /103/

Himn Hyjit Krijues

¹ Bekoje, shpirti im, Zotin!

O Zot, Hyji im, sa i madh je!

I veshur me madhëri e me bukuri,

² i mbështjellë me dritë porsi me petk!

E ngreh qiellin porsi tendë,

³ mbi ujëra ndërton banesat e tua.

Retë i bëre karrocë për vete,

ecën mbi krahët e erës!

⁴ Erërat i bën lajmëtarë të tu,

zjarrin zharitës shërbëtorë të tu.

⁵ Tokën e vendose mbi qëndrueshmërinë e saj,

nuk do të lëkundet në shekuj të shekujve.

⁶ E mbulove si me petk me ujërat e humnerave,

majat e maleve i mbulonin ujërat:

⁷ Ti u kërcënohesh e ato tërhiqen,

dridhen nga zëri i bubullimës sate:

⁸ ngjiten në male, zbresin në lugina

drejt vendit që ti u cakton:

⁹ u ke vënë cakun që s’guxojnë ta kalojnë,

që përsëri të mos e mbulojnë tokën.

¹⁰ Burimet ti i kthen në përrenj,

rrjedhin përmes malesh;

¹¹ ato ngijnë ujë të gjitha kafshët e pyllit,

ua shuajnë etjen gomarëve të egër.

¹² Përskaj tyre banojnë zogjtë e ajrit,

degë më degë ia thonë këngës së vet.

¹³ Ti i ujit malet nga pallatet e tua,

toka ngihet me frytet e duarve të tua.

¹⁴ Ti bën të mbijë bar për kafshë,

bimë të tjera të nevojshme për njeriun,

për të nxjerrë prej tokës bukën

¹⁵ e verën që gëzon zemrën e njeriut,

që me vaj ta lyejë fytyrën

e që buka t’ia kërkthndezë njeriut zemrën.

¹⁶ Ngihen me ushqim lëndët e Zotit,

cedrat e Libanit që ai vetë i mbolli.

¹⁷ Në ta trumcakët i ndërtojnë çerdhet,

lejlekët banesën e bëjnë në majat e tyre.

¹⁸ Malet e larta strehim u japin shutave,

e shpellat vjedullave banesën.

¹⁹ Për të shënuar stinët ka krijuar hënën

edhe diellin që e njeh përëndimin e vet.

²⁰ Shtrin errësirën e bëhet natë:

nëpër të enden egërsirat e pyllit.

²¹ Këlyshët e luanit ulërijnë pas presë

e Hyjit i kërkojnë ushqim për vete.

²² Kur lind dielli ata tërhiqen

e struken në strofujt e vet.

²³ Atëherë del njeriu për të vepruar

për t’i kryer punët deri në mbrëmje.

²⁴ Sa të shumta janë, o Zot, veprat e tua!

Të gjitha i ke bërë me urti të madhe:

plot është toka me krijesat e tua.

²⁵ Ja, këtu deti i madh, i hapët e i gjerë,

atje zvarranikë saqë numri s’u dihet,

kafshë të vogla të përziera me të mëdha!

²⁶ Nëpër të kalojnë anijet,

Leviatani që ti e krijove për të luajtur me të!

²⁷ Të gjitha këto presin me shpresë

që t’u japësh ushqim në kohën e duhur.

²⁸ Po u dhe ti ato mbledhin,

kur ti e hap dorën tënde, mbushen me një mijë të mira.

²⁹ Po e fshehe ti fytyrën, ato trazohen,

po ua more frymën, ato ngordhin

dhe kthehen në pluhur përsëri.

³⁰ Po e dërgove frymën tënde, përsëri përtërihen

dhe e rinon fytyrën e dheut.

³¹ E amshueshme qoftë lavdia e Zotit,

u gëzoftë Zoti në veprat e veta!

³² E shikon tokën dhe e bën të dridhet,

i prek malet e i bën të tymojnë.

³³ Do t’i këndoj Zotit në jetën time,

do ta lavdëroj Hyjin derisa të jem gjallë.

³⁴ I pëlqeftë Zotit kënga ime,

kënaqësinë time e kam vënë në Zotin!

³⁵ U zhdukshin mëkatarët nga faqja e dheut

e keqbërës askurrë më mos pastë mbi tokë!

Bekoje, shpirti im, Zotin!

PSALMI 105 /104/

Historia e mrekullueshme e Izraelit

¹ ALELUJA!

Lavdëroni Zotin e thirreni në ndihmë Emrin e tij

shpallni mes popujsh veprat e madhërueshme të tijat!

² Këndoni, luani në vegla muzikore për nder të tij,

kujtoni të gjitha mrekullitë e tija!

³ Mburruni me Emrin e tij të shenjtë:

le të galdojë zemra e atyre që e kërkojnë Zotin.

⁴ Kërkojeni Zotin dhe fuqinë e tij,

kërkojeni gjithmonë fytyrën e tij!

⁵ T’ju bien në mend mrekullitë që bëri,

mrekullitë e tija dhe gjyqet e gojës së tij:

⁶ ju fara e Abrahamit, shërbëtorët e tij,

ju, o bijtë e Jakobit, të zgjedhurit e tij!

⁷ Ai është Zoti, Hyji ynë,

mbi mbarë tokën gjyqet e tija!

⁸ Ai s’e harron Besëlidhjen e vet askurrë,

premtimin që ua bëri një mijë breznive,

⁹ lidhjen që e bëri me Abrahamin

dhe përbetimin që i bëri Izakut.

¹⁰ Premtimin e vet e ngriti ligj për Jakobin,

për Izraelin e bëri testament të përhershëm

¹¹ kur tha: “Ty do të ta jap tokën Kanaan,

për pronë tuajën që ju ra me short!”

¹² Kur ende ishin pak me numër,

krejtësisht të paktë dhe endacakë në të,

¹³ kur kalonin nga një komb në një tjetër,

nga një mbretëri në një popull tjetër,

¹⁴ nuk lejoi njeri t’u bëjë keq

dhe i ndëshkoi mbretërit për shkak të tyre:

¹⁵ “Mos i prekni të shuguruarit e mi,

mos u bëni asnjë të keqe profetëve të mi!”

¹⁶ Ai e grishi urinë përmbi dhe,

ua sosi të gjitha rezervat e bukës.

¹⁷ Para tyre dërgoi një njeri:

Jozefin e shitur skllav.

¹⁸ I qitën në pranga këmbët e tija,

në qafë i mbërthyen hekurat,

¹⁹ ditët kalonin e profecia iu plotësua,

fjala e Zotit i dha të drejtë.

²⁰ Mbreti urdhëroi të zgjidhej prej prangash,

kryetari i popujve, e çliroi.

²¹ E bëri zot shtëpie të shtëpisë së vet,

kujdestar përmbi pasurinë e vet,

²² princat e mbretit t’i mësonte sipas urtisë së vet,

pleqtë e tij t’i udhëzonte në urti.

²³ Atëherë Izraeli hyri në Egjipt,

Jakobi banoi në tokën e Kamit.

²⁴ Zoti bëri të shtohet populli i vet,

e bëri më të fortë se armiqtë e tij.

²⁵ Ua shndërroi zemrën ta urrenin popullin e tij,

të silleshin me dredhi kundër shërbëtorëve të tij.

²⁶ Atëherë dërgoi Moisiun, shërbëtorin e vet,

edhe Aronin, të zgjedhurin e vet.

²⁷ Me anë të tyre bëri mrekullitë e veta,

shenja të mrekullueshme në dheun e Kamit.

²⁸ Çoi errësirën dhe u bë terr,

por ata kundërshtuan fjalët e tija.

²⁹ Ujët e tyre e shndërroi në gjak

dhe i mbyti peshqit e tyre.

³⁰ Vendin ua mbuluan bretkosat,

depërtuan edhe në pallatet e mbretit.

³¹ Tha Zoti dhe i mbuluan mori mizash,

mushkonjat ua mbuluan krejt vendin.

³² Në vend të shiut u dërgoi breshër,

rrufe të zjarrta mbi vendin e tyre.

³³ U copëtoi vreshta dhe fiq,

ua theu drurët në tokën e tyre.

³⁴ Ai urdhëroi dhe ia behën karkalecat,

e me ta edhe veme të panumëruara.

³⁵ Ua hëngrën të gjitha bimët e tokës,

i përpinë të gjitha prodhimet e tokës së tyre.

³⁶ I vrau të gjithë të parëlindurit e vendit të tyre,

frytin e parë të fuqisë lindëse të tyre.

³⁷ I nxori izraelitët me argjend e ar,

në fiset e tyre nuk kishte asnjë të sëmurë.

³⁸ U gëzua Egjipti kur ata e lëshuan vendin,

sepse i kishte tmerruar frika e tyre.

³⁹ E shtriu renë për t’i mbrojtur

edhe zjarrin për t’u bërë dritë natën.

⁴⁰ U lutën dhe u dërgoi shkurta

dhe i ngiu me bukë të ardhur prej qiellit.

⁴¹ Çau shkëmbin e buroi uji,

rrodhën lumenj nëpër shkretëtirë.

⁴² Sepse i ra ndër mend fjala e vet e shenjtë

që ia dha Abrahamit, shërbëtorit të vet.

⁴³ E nxori popullin e vet me brohori

plot gëzim të zgjedhurit e vet.

⁴⁴ Ua dha tokat e paganëve

trashëguan djersën e popujve të ndryshëm,

⁴⁵ për t’i mbajtur urdhërimet e tija

e për t’i ruajtur ligjet e tija.

ALELUJA!

PSALMI 106 /105/

Rrëfim kombëtar

¹ ALELUJA! 

Lavdëroni Zotin, sepse është i mirë,

sepse e amshuar është dashuria e tij!

² Kush mund t’i tregojë veprat e madhërueshme të Zotit,

të bëjë të jehojnë të gjitha lavdet e tija?

³ Lum ata që i mbajnë urdhërimet e tija

dhe veprojnë me drejtësi në çdo kohë.

⁴ Na kujto, o Zot, në mirësinë tënde ndaj popullit tënd,

eja e na shih me shëlbimin tënd,

⁵ që ta shijojmë fatin e të zgjedhurve të tu,

të gëzohemi në gëzimin e popullit tënd,

të mburremi me trashëgimin tënd.

⁶ Mëkatuam, po, porsi etërit tanë,

padrejtësisht vepruam, bëmë të keqen.

⁷ Etërit tanë në Egjipt

nuk i kuptuan mrekullitë e tua,

nuk e kujtuan përdëllimin tënd të madh,

e të hidhëruan pranë detit, pranë Detit të Kuq.

⁸ Por Zoti i shpëtoi për nder të Emrit të vet,

për ta bërë të njohur pushtetin e vet.

⁹ Zoti iu kërcënua Detit të Kuq e ky u tha

dhe i kaloi nëpër det si nëpër shkretëtirë.

¹⁰ I shpëtoi prej duarve të armiqve,

i shpërbleu prej kthetrave të urryesve.

¹¹ I mbyti me ujë ata që i mundonin:

asnjë prej tyre nuk shpëtoi!

¹² Atëherë u besuan fjalëve të tija

dhe i kënduan lavdet e tija.

¹³ Por shpejt i harruan veprat e tija

e nuk u mbështetën në synimet e tija.

¹⁴ U leshguan për së tepërmi në shkretëtirë

dhe e ngacmuan Hyjin në vend të paujë.

¹⁵ Ua plotësoi kërkesën e tyre

ua ngiu grykësinë e tyre.

¹⁶ Smirë i morën Moisiut në zemërimië

edhe Aronit, shenjtit të Zotit.

¹⁷ U hap toka dhe e përpiu Datanin

e groposi turmën e Abiramit.

¹⁸ U ndez zjarri në mbledhjen e tyre

edhe flaka i dogji mëkatarët.

¹⁹ E punuan një viç në Horeb,

adhuruan një shtatore metali.

²⁰ E ndërruan Hyjin e tyre

me truporen e një kau që ha sanë.

²¹ Harruan Hyjin që i shpëtoi,

që bëri mrekulli në Egjipt,

²² punë të madhërishme në dheun e Kamit,

emnesë në Detin e Kuq.

²³ Mendoi Hyji farën t’ua shuante,

por iu lut Moisiu, i zgjedhuri i tij,

ndërmjetësoi përpara fytyrës së tij

për ta ngurruar zemërimin e tij,

e dëgjoi e nuk ua treti farën.

²⁴ Nuk shfaqën kujdes për tokën e dëshirueshme,

nuk i besuan premtimit të tij.

²⁵ Nynykatën në çadrat e tyre,

nuk i vinin veshin zërit të Zotit.

²⁶ Zoti e ngriti dorën e vet mbi ta,

për t’i shtruar rrah në shkretëtirë,

²⁷ se do t’i shpërndante trashëgimtarët e tyre ndër kombe,

për të kërkuar vend më vend dherat e huaja.

²⁸ Iu kushtuan hyjit Beelfegor,

hëngrën flitë e të vdekurve.

²⁹ E zemëruan Zotin me veprat e veta të këqija

e mbi ta u sul plaga.

³⁰ Flakëroi Fineesi e bëri gjyq

e atëherë u zhduk plaga.

³¹ E iu çmua kjo vepër drejtësi

brez pas brezi për amshim.

³² Prapë e hidhëruan tek ujërat Meriba,

për shkak të tyre qe ndëshkuar edhe Moisiu,

³³ sepse shpirtin aq fort ia helmuan

saqë foli marrëzisht me buzë të veta.

³⁴ Ata nuk i zhdukën popujt

sikurse Zoti u kishte urdhëruar,

³⁵ por u përzien me paganë

dhe i mësuan veprat e tyre.

³⁶ U shërbyen idhujve të tyre

dhe këta u bënë kurth për ta.

³⁷ I flijuan djemtë e vet

e vajzat e veta djajve.

³⁸ Derdhën gjakun e pafajshëm,

gjakun e djemve dhe të vajzave të veta

duke ua bërë therore idhujve të Kanaanit,

vendi mbarë qe njollosur prej gjakut.

³⁹ U përlyen me veprat e veta,

nuk ia mbajtën besnikërinë me vepra të këqija.

⁴⁰ Flakë u ndez Zoti me hidhërim kundër popullit të vet

iu ndy ndër sy trashëgimi i vet.

⁴¹ I lëshoi në duar të paganëve:

i sunduan ata që i urrenin.

⁴² Armiqtë e tyre i përndoqën

dhe qenë mposhtur nën kthetrat e tyre.

⁴³ Shpeshherë Ai i shpëtonte,

por ata e hidhëronin me synimet e tyre

dhe njolloseshin më zi në poshtërsitë e veta.

⁴⁴ Përsëri i priri sytë e vet mbi ta

kur e dëgjoi lutjen e tyre.

⁴⁵ I ra ndër mend Besëlidhja me ta

dhe i erdhi keq sipas përdëllimit të vet të madh.

⁴⁶ Bëri të gjejnë mëshirë tek ata

që i mbanin në robëri.

⁴⁷ Na shpëto, o Zot, Hyji ynë,

dhe na bashko prej popujve paganë

që ta lavdërojmë Emrin tënd të shenjtë

e të mburremi me lavdinë tënde.

⁴⁸ Qoftë bekuar Zoti, Hyji i Izraelit,

nga shekulli në shekull!

Mbarë populli le të thotë: Amen! Amen!

Kapitujt