Kapitujt

Fjalët e urta: 6. Dorëzania e pamend

6

¹ Biri im, nëse hyre dorëzanë për mikun tënd,

nëse ia dhe dorën tënde tjetrit,

² e ke lidhur veten me fjalët e gojës sate

dhe je zënë me fjalët e tua.

³ Bëj atëherë si po të them, biri im,

çliroje vetveten,

sepse ke rënë në duart e të afërmit tënd:

shko, bjer para këmbëve të mikut e lutju!

⁴ Mos u jep gjumë syve të tu,

as pushim qepallave të tua!

⁵ Çlirohu porsi sorkadhja nga rrjeta,

porsi shpendi nga dora e gjuetarit!

Përtaci e milingona

⁶ Shko, o përtac, te milingona,

vëreji me kujdes udhët e saja e bëhu i mençur!

⁷ Ajo s’ka prijës,

as mbikëqyrës as udhërrëfyes

⁸ dhe e bën gati verës ushqimin e vet,

bashkon në kohë të të korrave ushqimin e vet.

⁹ Deri kur, o përtac, do të flesh?

Kur do të zgjohesh nga gjumi yt?

¹⁰ Pak fle, pak kotesh,

pak i mban duart në ije për të pushuar

¹¹ dhe të vjen si shtegtar skamja,

porsi ushtar varfëria.

I marri

¹² Njeriu i keq, burri i lig,

ecën me gojë të shtrembët,

¹³ bën me sy, rrah me këmbë,

flet me gisht.

¹⁴ Sendergjon të këqija në zemrën e vet,

vazhdimisht përbluan të keqen, mbjell grindje.

¹⁵ Kështu menjëherë do t’i vijë mbarimi,

papritmas do të sharrojë e s’do të ketë shërim.

Shtatë neveritë

¹⁶ Gjashtë gjëra Zotit i neveriten,

shpirtit të tij i neveriten shtatë gjëra:

¹⁷ sytë madhështorë, gjuha rrenacake,

duart që derdhin gjakun e pafajshëm,

¹⁸ zemra që sendergjon synime të mbrapshta,

këmbët e shpejta për të vrapuar në të keqen,

¹⁹ dëshmitarin e rremë që shpërndan rrena

dhe njeriun që mbjell dasi ndër vëllezër.

Përtërirja e bisedimeve atërore

²⁰ Dëgjoje, biri im, mësimin e tyt eti

dhe mos e përbuz shtjellimin e Ligjit të nënës sate .

²¹ Mbaji lidhur për zemrës sate,

lidhi rreth qafës sate!

²² Le të drejtojnë kur të ecësh,

le të ruajnë kur të flesh

e, kur të zgjohesh, le të bisedojnë me ty.

²³ Sepse urdhri është dritëz, e Ligji dritë

dhe qortimi disiplinor udha e jetës,

²⁴ për të ruajtur nga gruaja e ligë

dhe nga gjuha mikluese e gruas së huaj.

²⁵ Mos t’i lakmojë zemra jote bukurisë së saj

dhe mos u pushto me joshjet e saja:

²⁶ sepse çmimi i lavirës është një kafshatë buke,

kurse gruaja e burrit synon të të marrë jetën.

²⁷ Vallë njeriu a mund ta fshehë në gji zjarrin

dhe të mos i digjen petkat e tija?

²⁸ A mund të ecet, thua, përmbi prush

e të mos i digjen shputat e këmbëve?

²⁹ Po kështu kush hyn te gruaja e të afërmit të vet:

s’do të dalë i pandëshkuar, kushdo që ta ketë prekur.

³⁰ Nuk përbuzet vjedhësi nëse vjedh

për të ngirë barkun e zbrazët,

³¹ megjithatë, po u zu e kthen shtatëfish

dhe i shkon e gjithë pasuria e shtëpisë së tij.

³² Por kush shkel kurorën është i pamend,

kushdo që ta bëjë këtë, e humb jetën e vet.

³³ Plagë e turpësi grumbullon mbi vete,

marrja e tij askurrë nuk do të shlyhet.

³⁴ Sepse e tërbuar është mendja e zezë e burrit:

s’do të ketë mëshirë ditën e hakmarrjes,

³⁵ ai s’merr parasysh asfarë shpërblimi,

s’ka dhurata që do të mund ta zbusin!

Kapitujt