Kapitujt

Predikuesi: 8. Kush është si i urti?

¹ Kush është si i urti?

E kush di t’i shqyrtojë gjërat?

Urtia e njeriut e ndriçon fytyrën e tij

dhe ia shndërron vrazhdësinë e fytyrës së tij.

² Zbatoji urdhrat e mbretit e për arsye të përbetimit të Hyjit, ³ mos u ngut të largohesh prej pranisë së tij dhe mos qëndro me kokëfortësi në të keqe, sepse ai do të bëjë gjithçka do.

⁴ Sepse fjala e tij është fuqiplote dhe askush s’mund t’i thotë: “Pse po vepron kështu?”

⁵ Kush e zbaton urdhrin, s’do të provojë asnjë të keqe, i urti e di kohën dhe gjyqin. ⁶ E njëmend çdo gjë ka kohën e gjyqin e vet dhe e keqja e njeriut bie rëndë mbi atë që e bën, ⁷ sepse ky nuk di se çka do të ndodhë e njëmend si do të jetë e ardhmja, kush mund t’i dëftojë? ⁸ Sepse nuk është në pushtetin e njeriut fryma jetësore dhe ai s’është i zoti ta ndalë të mos i dalë shpirti, nuk ka pushtet mbi ditën e vdekjes e s’është e mundur t’i iket luftimit; paudhësia nuk e shpëton të paudhin.

⁹ Të gjitha këto i shqyrtova dhe e vrava mendjen time lidhur me gjithçka bëhet nën diell ku njeriu zotëron me njeriun në dëmin e vet. ¹⁰ Ndërkaq pashë të patenzonë duke i varrosur; njerëzit dilnin nga vendi i shenjtë dhe harroheshin në qytet se kishin vepruar kështu: por edhe kjo është kotësi. ¹¹ E, pasi nuk jepet menjëherë vendimi gjykatës kundër veprave të këqia, këndej edhe zemra e njerëzve mbushet me ligësi. ¹² Edhe mëkatari që bën keq edhe njëqind herë jeton gjatë. Porse, prapëseprapë e kam vrojtuar se do të jenë mirë ata që e druan Hyjin, që e kanë frikë fytyrën e tij, ¹³ kurse nuk do të jetë mirë i patenzoni dhe s’do t’i zgjasë, si hijen, ditët e veta ai që nuk e ka frikë fytyrën e Hyjit.

¹⁴ Por është edhe një kotësi që ndodh mbi tokë: ka të drejtë që u ndodhin të këqija si të kishin qenë të paudhë, por ndodh edhe që ka të paudhë që u prihet mbarë sikurse veprat e tyre të ishin të mira: edhe kjo është punë shumë boshe sipas gjykimit tim.

¹⁵ Prandaj unë e përfill harenë se s’ka për njeriun tjetër të mirë nën diell, por të hajë, të pijë e të gëzojë. Kjo gjë le ta përcjellë në mundin e tij gjatë jetës së tij që ia dhuroi Hyji nën diell.

¹⁶ Kur u vura me tërë kujdesin për ta njohur urtinë e për ta kuptuar mundin që derdhet mbi tokë ‑ pa u dhënë gjumë syve as ditë as natë ‑ ¹⁷ dhe ja, e vëzhgova të gjithë veprën e Hyjit e pashë se s’ka njeri që mund ta zbulojë psehin e gjërave që ndodhin nën diell. Madje, sa më fort të mundohet njeriu duke shqyrtuar, aq më pak do të mund të zbulojë; po edhe nëse thotë ndonjë i ditur se e di, askush s’mund ta zbulojë psehin.

Kapitujt