Kapitujt

Isaia: 42. Kënga e parë mbi Shërbëtorin e Zotit

42

¹ Ja, Shërbëtori im që unë e përkrah,

i Zgjedhuri im, në të cilin kënaqet shpirti im,

mbi të e kam ndikuar Shpirtin tim:

ai do t’ua japë të drejtën popujve.

² Ai s’do të bërtasë, s’do ta ngrejë zërin,

zëri s’do t’i dëgjohet në sheshe.

³ Ai s’do ta thyejë as kallamin e copëtuar,

s’do ta ndalë as fitilin tymues

dhe pa u trembur ai do ta shpallë të drejtën.

⁴ S’do të lodhet as nuk do të pushojë

derisa ta ketë vendosur të drejtën në tokë.

Ishujt e presin me afsh mësimin e tij.

 

Pjesa e dytë

⁵ Kështu thotë Zoti Hyj

që krijon qiejt dhe ata i shtrin,

që e bën të fortë tokën e çka prej saj mbin,

që u jep frymën popujve që e banojnë,

edhe shpirtin atyre që mbi të shkelin:

⁶ Unë, Zoti, të thirra në drejtësi

e për dore të kam marrë;

të kam trajtuar e caktuar besëlidhje të popullit

edhe dritë për të gjithë popujt:

⁷ që t’ua hapësh sytë të verbërve,

që t’i nxjerrësh të burgosurit nga burgu,

prej shtëpisë së burgut ata që rrinë në terr.

⁸ Unë Zoti: ky është emri im;

lavdinë time tjetërkujt s’ia jap,

as nderin tim idhujve të gdhendur.

⁹ Ngjarjet që më parë i parakallëzova,

ja, të gjitha ndodhën,

po edhe çka do të ndodhë

para se të ndodhë, do t’ju parakallëzoj.

Kënga ngadhënjimtare

¹⁰ Këndojini Zotit një këngë të re,

lavdinë e tij prej skajeve të tokës,

le ta lavdërojë deti me gjithçka

që mban brenda,

ishujt me banorët e tyre!

¹¹ Le ta lartësojë zërin shkretëtira

dhe qytetet e saj,

le të galdojnë fshatrat ku banojnë cedarët,

le të brohorisin banorët e Qetës,

le të klithin nga kreshtat e bjeshkëve!

¹² Le t’i japin nder Zotit,

lavdinë e tij ta shpallin nëpër ishuj!

¹³ Marshon Zoti porsi trim mbi trima,

si luftëtar trim flakë e ndez zemërimin,

me britma lufte ushton zëri i tij,

ngadhënjyes del mbi armiqtë e vet.

¹⁴ “Për një kohë të gjatë unë heshta, shujta,

qeshë i durueshëm,

tashti do të bërtas si lindësja,

do të gjëmoj, njëherësh do të turfëlloj!

¹⁵ Shkretëtirë do të bëj male e kodra,

do të përvëloj çdo blerim të tyre,

ishuj lumenjtë do t’i bëj,

kurse kënetat do t’i përthaj!

¹⁶ Do t’i bëj të verbërit të ecin udhës që s’e njohin,

shtigjeve që s’i njohin t’i bëj të kalojnë,

errësirën para tyre në dritë unë do ta kthej,

udhët e shtrembëra do t’i bëj të drejta.

Fjalën që ua dhashë për ta do ta zbatoj,

e ata dore s’do t’i lëshoj!

¹⁷ Do të zmbrapsen me turp e turp

ata që shpresojnë në idhull,

ata që trupores i thonë:

‘Ju jeni zotat tanë, ’“

Verbëria e popullit

¹⁸ Dëgjoni, ore shurdhana,

o të verbër, hapni sytë e shihni!

¹⁹ Kush është i verbër porsi shërbëtori im,

i shurdhër porsi kasneci

që e dërgoj?

Kush është i verbër si kasneci im?

Kush është i verbër si shërbëtori i Zotit?

²⁰ Pe shumë gjëra, por s’ua vure mendjen,

veshët i hape, por nuk deshe të ndiesh!

²¹ I pëlqeu Zotit për shkak të drejtësisë së vet

ta lartësojë e ta madhërojë Ligjin.

²² E pra ky është një popull i plaçkitur e i rrëmbyer,

të gjithë në pranga të hedhur në gropa,

të ndryer të gjithë në shtëpi burgjesh.

U bënë pre e askush s’i shpëton,

i plaçkitën e askush s’thotë: “Ktheji!”

²³ Por kush prej jush ia vë veshin kësaj?

Kush kujdeset e dëgjon për të ardhmen?

²⁴ Kush e lëshoi Jakobin pre të bëhet,

e Izraelin kush ia dorëzoi cubave?

Vallë a jo Zoti, kundër të cilit mëkatuam?

Udhës së të cilit s’deshën të ecin

dhe s’ia zbatuan Ligjin e tij.

²⁵ Mbi ta e zbrazi zemërimin e hidhërimit të vet

edhe tmerrin e luftës së fortë.

Gjithkah përreth e rrethoi zjarri

por as këtë ai s’e kuptoi;

e përpiu flaka, porse vesh s’e mori!

Kapitujt