Kapitujt

Vajtimet: 3. Vajtimi i tretë

3

¹ Unë jam njeriu që e sprovoi mjerimin

nën frushkullin e zemërimit të tij.

Alef

² Ai më urdhëroi e më bëri të ec

nëpër terr e jo në dritë.

Alef

³ Veç kundër meje e solli, e risolli

gjith’ditën dorën e vet.

Bet

⁴ Ma shkriu lëkurën edhe mishin,

i thërmoi eshtrat e mia.

Bet

⁵ Përreth meje ndërtoi mur,

me helm e pikëllim më rrethoi.

Bet

⁶ Më ndryu të jetoj në një vend të errët

porsi të vdekurit e përhershëm.

Gimel

⁷ Më rrethoi në mur që të mos mund të dal,

më lidhi në pranga të rënda.

Gimel

⁸ Nëse thërras e kërkoj ndihmë,

e përbuz lutjen time.

Gimel

⁹ M’gurë të latuar m’i muroi rrugët,

m’i mbylli shtigjet e mia.

Dalet

¹⁰ Arushë në pritë u bë për mua,

luàn që sulet befasisht.

Dalet

¹¹ Me ferra m’i zuri rrugët,

më copëtoi e më la në mjerim.

Dalet

¹² E ngrehu harkun e vet, mua më vuri

shenjë shigjete.

He

¹³ I nguli në të hollët tim

bijat e kukurrit të vet.

He

¹⁴ U bëra përqeshje e pop’llit tim,

kënga e përditshme e tyre.

He

¹⁵ Më ka ushqyer me hidhërime,

me lëng mendre më ka dehur.

Vau

¹⁶ Me gurë dhëmbët m’i thërmoi,

më zhgërreu në pluhur.

Vau

¹⁷ Shpirti im më s’di ç’është paqja,

më nuk di ç’është lumturia.

Vau

¹⁸ Thashë: “Lamtumirë, o lumturi,

e gjithçka prisja prej Zotit!”

Zain

¹⁹ Më kujto skamjen e endjen time,

mendrën e helmin tim!

Zain

²⁰ I kujtoj, s’mund t’i harroj

e më copëtohet shpirti im.

Zain

²¹ Ja, se çka përbluaj në zemër

e prandaj më ngjallet shpresa:

Het

²² “Lavdi Zotit që fara s’na u shua,

që s’munguan përdëllimet e tij!

Het

²³ Mu, çdo mëngjes Ai i përtërin!

Besa jote s’ka kufi!

Het

²⁴ ‘Pjesa ime është Zoti’‑më thotë shpirti‑

këndej vazhdoj të kem shpresë në Të.”

Tet

²⁵ I mirë është Zoti për ata që shpresojnë në Të,

ndaj shpirtit që e kërkon.

Tet

²⁶ Është mirë të pritet në heshtje

shëlbimi që vjen prej Zotit.

Tet

²⁷ Është mirë për burrin ta mbartë

zgjedhën që prejrinisë së vet.

Jod

²⁸ Le të rrijë vetëm e të qëndrojë në heshtje

kur Zoti ta mbrehë në zgjedhë.

Jod

²⁹ Le ta vërë gojën e vet në pluhur:

sepse ndoshta ende ka shpresë.

Jod

³⁰ Le t’ia sjellë faqen goditësit,

le të ngihet me poshtërime!

Kaf

³¹ Sepse Zoti

nuk përbuz për përgjithmonë.

Kaf

³² Nëse ndëshkon, Ai do të ketë dhimbje

sipas mëshirës së vet të madhe.

Kaf

³³ S’i do zemra t’i përvujtërojë,

t’i ndëshkojë bijtë e njeriut.

Lamed

³⁴ Të ndrydhen, të shtrohen nën këmbë

të gjithë të munduarit e vendit.

Lamed

³⁵ T’i shtrembërohet e drejta njeriut

para syve të të Tejetlartit,

Lamed

³⁶ e padrejtë në gjyq t’i bëhet tjetrit:

a thua Zoti s’i sheh këto të gjitha?

Mem

³⁷ Kush është ai që tha e ashtu u bë?

Vallë s’është Zoti ai që merr vendim?

Mem

³⁸ Prej gojës së të Lartit a nuk rrjedhin

të vështirat e të mirat?

Mem

³⁹ Vdekatari pse të murmurisë?

Të zotërojë burri mbi mëkatet e veta!

Nun

⁴⁰ “T’i shqyrtojmë e t’i kërkojmë udhët tona

e të kthehemi kah Zoti!

Nun

⁴¹ T’i lartësojmë duart tona e zemrën

te Zoti që është në qiell.

Nun

⁴² Ne mëkatuam, kundër Teje u çuam,

ja, përse Ti nuk na fale!

Sameh

⁴³ Me furi u armatose, na godite,

na vrave, nuk na fale!

Sameh

⁴⁴ Ti e vure për pritë renë

të mos na mbërrijë te ti lutja.

Sameh

⁴⁵ Na çrrënjose, llom na bëre

mes popujsh!

Fe

⁴⁶ U ngërdheshën kundër nesh

pa dallim të gjithë armiqtë tanë.

Fe

⁴⁷ Shorti ynë u bë tmerri e gropa,

shpartallimi dhe rrënimi!

Fe

⁴⁸ Rrëke rrjedhin prej syve të mi lotët

për rrënimin e Bijës së popullit tim.

Ain

⁴⁹ Sytë e mi lotojnë e nuk pushojnë,

sepse s’mund të ketë qetësi

Ain

⁵⁰ derisa të shikojë e të shohë

Zotynë prej qiellit.

Ain

⁵¹ Syri im dhimbje më shkakton

për bijat e Qytetit tim.

Sade

⁵² Më përndjekin si gjuetari shpendin

ata që pa arsye më urrejnë.

Sade

⁵³ Jetën ma borën në humnerë,

përmbi mua hodhën gurë.

Sade

⁵⁴ Përmbi kokë më vërshuan ujërat

e unë thosha: “Kam mbaruar!”

Kof

⁵⁵ Atëherë, Zot, emrin tënd thirra

nga thellësia e humnerës.

Kof

⁵⁶ Ma ndieve britmën: “Mos i mbyll veshët

në dënesjen e në kushtrimin tim!”

Kof

⁵⁷ Ti u afrove kur të rashë ndore

e the: “Frikë mos ki!”

Res

⁵⁸ E mbrojte, o Zot, ti çështjen time,

ma shpërbleve jetën time.

Res

⁵⁹ E pe, o Zot, të padrejtën që m’u bë:

mbroje ti të drejtën time!

Res

⁶⁰ E pe të gjithë furinë e tyre,

synimet e tyre kundër meje.

Sin

⁶¹ I dëgjoje fyerjet e tyre, o Zot,

synimet e tyre kundër meje.

Sin

⁶² Buzë e mend të armiqve të mi

kundër meje janë gjith’ditën.

Sin

⁶³ Vëri re: si kur ulen si kur çohen

unë jam kënga përqeshëse e tyre.

Tau

⁶⁴ Shpaguaj ti si e meritojnë, o Zot,

sipas veprave të duarve të tyre!

Tau

⁶⁵ Bëje zemrën e tyre të ngurtë,

mbi ta të bjerë mallkimi yt!

Tau

⁶⁶ Ndiqi, o Zot, me furinë tënde,

çrrënjosi nën qiellin tënd!”

Kapitujt