Kapitujt

Ezekieli: 24. Lajmërim për rrethimin e Jerusalemit

¹ Në vitin e nëntë, në muajin e dhjetë, të dhjetën ditë të muajit, më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: Më tha: ² “Biri i njeriut, shënoje me shkrim datën e ditës së sotme, sepse pikërisht sot mbreti i Babilonit do ta sulmojë Jerusalemin.

³ Thuaji kësaj shtëpie kryekëcyer një fjalë në shëmbëlltyrë. Thuaju:

Kështu thotë Zoti Hyj:

Vëre në zjarr kusinë,

vëre ‑ të them

e në të hidh ujë!

⁴ Hidh në të copa mishi,

pjesët më të mira kofshë e shpatull;

mbushe me eshtra të zgjedhur.

⁵ Merre më të mirën prej grigjës.

Dhe nën të shtjer mjaft dru

le të vlojë fort e për një kohë të gjatë

e të zihen edhe eshtrat në të!

⁶ Sepse Zoti Hyj thotë kështu:

Mjerë qyteti gjakatar,

mjerë kusia që është ndryshkur

ndryshku i së cilës nuk i hiqet!

Copë nga një copë prej saj nxirri

por mbi të short mos hidh,

⁷ sepse gjakun e ka brenda,

e zbrazi mbi shkëmb të lëmuar,

nuk e zbrazi përmbi tokë

që me pluhur të mund të mbulohej.

⁸ Që në mua të ndizej zemërimi,

që të hakmerrem,

gjakun ia derdha në shkëmb të lëmuar

që të mos mb’lohet.

⁹ Prandaj kështu thotë Zoti Hyj:

Mjerë qyteti gjakatar,

për të cilin do të ndez zjarr të madh.

¹⁰ Bashko dru, ndize zjarrin,

zije mishin derisa të shkrihet,

shteri lëngun

deri edhe eshtrat të digjen!

¹¹ Kusinë lëre zbrazët mbi prush,

që të nxehet e bakri të skuqet,

le të shkrihet ndotësia e saj

le të zhduket ndryshku që ka.

¹² Ç’mund i madh!

Porse ndryshku i shumtë i saj

jo s’do të hiqet,

as zjarri nuk ia heq dot!

¹³ Mëkati yt është i tmerrshëm! Desha të të pastroj, por s’u pastrove nga ndyrësitë e tua! Por as nuk do të pastrohesh para se unë ta kem zbrazur kundër teje krejt zemërimit tim! ¹⁴ Unë, Zoti, fola e fjalën time do ta çoj në vend: s’do të përdëllej as s’do të fal as s’do të pajtohem. Do të të gjykoj sipas sjelljes sate e sipas veprave të tua ‑ thotë Zoti.”

Vuajtjet vetjake të profetit

¹⁵ Atëherë më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: ¹⁶ “Biri i njeriut, ja, unë po ta marr papritmas atë që është kënaqësia e syve të tu. Mos u pikëllo, mos qaj as mos derdh lot! ¹⁷ Dënes në heshtje, mos bëj gjëmë si bëhet zakonisht për të vdekur. Shallmin mbaje lidhur rreth kreje, mbathi këmbët e tua, mos e lidh gojën me rubë dhe mos ha drekë.”

¹⁸ Në mëngjes i kisha folur popullit e në mbrëmje më vdiq gruaja. Të nesërmen në mëngjes bëra si më kishte qenë urdhëruar.

¹⁹ Populli më pyeti: “Pse nuk na tregon çfarë do të thotë kjo që po bën?” ²⁰ Unë iu përgjigja: “Më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: ²¹ Thuaji shtëpisë së Izraelit: Kështu thotë Zoti Hyj: Ja, unë do ta përdhunoj Shenjtëroren time, mburrjen tuaj të madhe, kënaqësinë e syve tuaj, dëshirën e shpirtit tuaj. Bijtë tuaj e bijat që i keni lënë do të bien prej shpatës. ²² Bëni siç bëra unë: mos e mbuloni gojën me rubë e mos e hani bukën e vajtorëve, ²³ lidhni shallmet rreth kresë, mbathni sandalet në këmbë, mos u pikëlloni as mos qani, por cijzni për shkak të fajeve tuaja e secili njëri pas tjetrit le të dënesë. ²⁴ Ezekieli le t’ju mbetet shenjë: bëni gjithçka siç bëri ai kur do të ndodhë kjo e do ta dini se unë jam Zoti Hyj.

²⁵ E ti, biri i njeriut, ja, atë ditë, kur t’ua marr atyre fuqinë, shpatën e madhërisë, kënaqësinë e syve të tyre, gëzimin e shpirtit të tyre ‑ bij e bija, ²⁶ ditën që të vijë te ti një i ikur e të të lajmërojë, ²⁷ pikërisht atë ditë, po them, do të të çelet goja e ti do të bisedosh me atë të ikur, do të flasësh e më s’do të jesh memec: do të jesh shenjë. Njerëzit do ta marrin vesh se unë jam Zoti.”

Kapitujt