Kapitujt

Mateu: 14. Jezusi ushqen pesë mijë vetë

¹ Në atë kohë Herodi tetrark dëgjoi ç’flitej për Jezusin ² dhe u tha shërbëtorëve të vet: “Ky është Gjon Pagëzuesi! U ngjall së vdekuri! Ja, përse ka pushtet të bëjë mrekulli!”

³ E vërtet Herodi e kishte zënë Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte qitur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet. ⁴ Sepse Gjoni i kishte thënë: “Nuk guxon ta mbash për grua Herodiadën!” ⁵ Herodi donte ta vriste, por druante nga populli, sepse Gjonin e mbanin për profet.

⁶ Në ditëlindjen e Herodit, bija e Herodiadës vallëzoi para të ftuarve dhe aq i pëlqeu Herodit, ⁷ sa që me përbetim i premtoi se do t’i jepte çkado që t’i kërkonte. ⁸ Ajo, e mësuar prej së ëmës: “Ma jep ‑ tha ‑ këtu në pjatë kokën e Gjon Pagëzuesit!” ⁹ Mbretit i erdhi keq, por për shkak të përbetimit e të të ftuarve, urdhëroi t’i jepej. ¹⁰ Dërgoi dikë dhe ia preu Gjonit kokën në burg. ¹¹ Kokën e Gjonit e sollën në pjatë, ia dha vajzës e kjo së ëmës.

¹² Pastaj erdhën nxënësit e Gjonit, e morën trupin, e varrosën, shkuan dhe i treguan Jezusit.

Jezusi ushqen pesë mijë vetë

(Mk 6, 30‑44; Lk 9, 10‑17; Gjn 6, 1‑14)

¹³ Kur dëgjoi Jezusi, shkoi prej andej me barkë dhe u shmang në një vend të pabanuar ‑ në vetmi. Por, kur e hetoi populli, u nis pas tij në këmbë prej qyteteve. ¹⁴ Kur doli Jezusi prej barke, pa një turmë të madhe njerëzish, pati dhembshuri për ta dhe i shëroi të sëmurët e tyre.

¹⁵ Në mbrëmje iu afruan nxënësit e thanë:

“Vendi është i shkretë dhe u bë vonë; lëri njerëzit të shkojnë në fshatra e të blejnë ushqim.”

¹⁶ Jezusi u përgjigj:

“Nuk është nevoja të shkojnë: jepuni ju të hanë!”

¹⁷ Ata iu përgjigjën:

“S’kemi këtu veçse pesë bukë e dy peshq.”

¹⁸ Jezusi vijoi:

“M’i sillni këtu!”

¹⁹ Pastaj i dha urdhër popullit të ulet në bar.

I mori pesë bukët e dy peshqit, i çoi sytë kah qielli, i bekoi, i ndau dhe ua dha nxënësve, kurse nxënësit turmës.

²⁰ Të gjithë hëngrën e u nginë. I mblodhën tepricat: dymbëdhjetë shporta plot me copa. ²¹ E ata që hëngrën, pa i numëruar gratë e fëmijët, ishin rreth pesë mijë meshkuj.

Jezusi ecën mbi ujë

(Mk 6, 45‑52; Gjn 6, 15‑21)

²² Pastaj aty për aty Jezusi i urdhëroi nxënësit të hyjnë në barkë e të kalojnë para tij në anën tjetër derisa ai ta shpërndante popullin. ²³ Jezusi, si e nisi popullin, u ngjit vetëm në mal për t’u lutur. Ishte bërë natë e ai ende gjendej aty vetëm.

²⁴ Barka, që tashmë ishte shumë stadje larg tokës, përplasej prej valëve, sepse era fryente kundër. ²⁵ Në rojën e katërt të natës erdhi Jezusi tek ata duke ecur përmbi det. ²⁶ Kur nxënësit e hetuan duke ecur përmbi det, u frikësuan e thanë: “Diçka po na shtihet!” e prej frikës bërtitën. ²⁷ Por, menjëherë Jezusi u tha:

“Guxim, jam unë, mos kini frikë!”

²⁸ Pjetri u përgjigj:

“Zotëri, nëse je ti, më urdhëro të vij te ti përmbi ujë!”

²⁹ “Eja!” ‑ i tha.

Atëherë Pjetri zbriti nga barka e po ecte nëpër ujë për të shkuar te Jezusi. ³⁰ Porse, kur e pa erën e fortë, u frikësua, filloi të humbasë në ujë dhe bërtiti:

“Më shpëto, o Zot!”

³¹ Jezusi përnjëherë shtriu dorën, e kapi dhe i tha:

“Fepakët! Përse dyshove!”

³² Kur hynë në barkë, pushoi era. ³³ Ata që ishin në barkë u përkulën me nderim para tij e thanë:

“Me të vërtetë je Biri i Hyjit!”

Jezusi shëron në rrethet e Gjenezaretit

(Mk 6, 53‑56)

³⁴ Pasi kaluan detin, u kapën në breg në Gjenezaret. ³⁵ Njerëzit e atij vendi, posa e njohën, e vunë në dijeni mbarë krahinën dhe ia sollën të gjithë të sëmurët. ³⁶ I luteshin t’i lejonte t’i preknin vetëm kindin e petkut të tij. Ata që e prekën, u shëruan.

Kapitujt