Kapitujt

Mateu: 27. Jezusi para Pilatit

¹ Kur zbardhi drita, të gjithë kryepriftërinjtë e Pleqësia e popullit u mblodhën në kuvend kundër Jezusit për ta dënuar me vdekje. ² E, pasi e lidhën, e çuan dhe ia dorëzuan Pilatit, qeveritarit të vendit.

Vdekja e Judës

(Vap 1, 18‑19)

³ Atëherë Juda ‑ ai që e tradhtoi, kur pa se e dënuan Jezusin, i brejtur nga ndërgjegjja, ua ktheu kryepriftërinjve e pleqve të popullit tridhjetë siklat e argjendta ⁴ e tha:

“Mëkatova që dorëzova gjakun e pafaj!”

“Ç’na lypet neve! ‑ iu përgjigjën ata. ‑ Punë për ty!”

⁵ Juda i hodhi siklat e argjendta në Tempull, u largua dhe shkoi e u var në litar.

⁶ Kryepriftërinjtë i mblodhën siklat e argjendta e thanë: “S’është e lejueshme të shtihen në arkë të Tempullit, sepse janë çmim gjaku.” ⁷ Dhe, pasi u këshilluan, blenë me to arën e një vorbëtari për varreza të shtegtarëve. ⁸ Prandaj ajo arë quhet deri më sot: ‘Ara e Gjakut’. ⁹ Kështu shkoi në vend fjala e Jeremisë profet:

‘Morën tridhjetë sikla argjendi, çmimin e të Çmuarit, që e çmuan bijtë e Izraelit ¹⁰ dhe e shpenzuan për arën e vorbëtarit, sikurse më urdhëroi vetë Zoti.’

Pilati merr në pyetje Jezusin

(Mk 15, 2‑5; Lk 23, 3‑5; Gjn 18, 32‑38)

¹¹ E qitën, pra, Jezusin para qeveritarit. Qeveritari e pyeti:

“A je ti mbreti i judenjve?”

Jezusi iu përgjigj:

“Vetë po thua!”

¹² E ndërsa kryepriftërinjtë e pleqtë e paditnin, ‑ s’u përgjigj asnjë fjalë. ¹³ Atëherë e pyeti Pilati: “A nuk po dëgjon sa rëndë po dëshmojnë kundër teje?” ¹⁴ Jezusi nuk iu përgjigj në asnjë fjalë, kështu që qeveritari u habit për së tepërmi.

Jezusin e dënojnë me vdekje

(Mk 15, 6‑15; Lk 23, 13‑25; Gjn 18, 39‑19, 16)

¹⁵ Për të kremten e Pashkëve qeveritari e kishte zakon t’ia falë popullit atë të burgosur, që populli kërkonte. ¹⁶ Tashti, asohere, ishte i burgosur një njeri i përmendur për të keq, që quhej (Jezus) Baraba. ¹⁷ Atëherë Pilati u tha atyre që ishin mbledhur aty: “Cilin dëshironi ta liroj: (Jezus) Barabën, apo Jezusin që quhet Krisht?” ¹⁸ Sepse e dinte fare mirë se Jezu Krishtin e kishin dorëzuar prej smire.

¹⁹ Ndërsa qeveritari po rrinte në gjykatore, gruaja e tij e porositi: “Mos u përziej assesi në çështje të atij të drejti, sepse sot pësova shumë në ëndërr për shkak të tij.”

²⁰ Por kryepriftërinjtë e pleqtë ia mbushën mendjen popullit të kërkonte çlirimin e Barabës e Jezusin ta vriste. ²¹ Atëherë qeveritari i pyeti: “Cilin ndër këta të dy doni t’jua liroj?”

“Barabën” ‑ iu përgjigjën ata.

²² E Pilati i pyeti:

“Ç’të bëj, pra, me Jezusin që quhet Krisht?”

Të gjithë u përgjigjën:

“Të kryqëzohet!”

²³ Por ai u tha:

“Ç’të keqe bëri?”

Por ata bërtitnin edhe më fort: “Të kryqëzohet!”

²⁴ Kur Pilati pa se s’po arrinte asgjë e se pështjellimi shkonte duke u shtuar, mori ujë dhe, në sy të popullit, i lau duart duke thënë: “Unë jam i pafajshëm për këtë gjak! E heqshi ju!”

²⁵ Mbarë populli tha:

“Gjaku i tij rëntë mbi ne e mbi fëmijët tanë!”

²⁶ Atëherë ua liroi Barabën, kurse Jezusin, pasi e frushkulloi, ua dorëzoi të kryqëzohet.

Ushtarët e përqeshin Jezusin

(Mk 15, 16‑20; Gjn 19, 2‑3)

²⁷ Atëherë ushtarët e qeveritarit e shtinë Jezusin në pallatin e qeveritarit dhe mblodhën rreth tij tërë kohortën. ²⁸ E zhveshën dhe i hodhën krahëve një mantel të kuq. ²⁹ Pastaj gërshetuan një kurorë ferrash e ia vunë në kokë, ndërsa në dorën e djathtë i dhanë një kallam. Pastaj binin në gjunj para tij për ta vënë në lojë dhe i thoshin: “Të falemi, mbreti i judenjve!” ³⁰ e pështynin, ia morën kallamin e me të i binin kresë kokës. ³¹ Pasi e vunë në lojë, ia hoqën mantelin e kuq, e veshën me petkat e tij dhe e çuan për ta kryqëzuar.

Jezusin e kryqëzojnë

(Mk 15, 21‑32; Lk 23, 26‑43; Gjn 19, 17‑27)

³² E ndërsa po dilnin në rrugë, takuan një njeri nga Cirena që quhej Simon dhe e detyruan ta mbarte kryqin e tij.

³³ Kur arritën në vendin e quajtur Golgotë ‑ d.m.th. Vendi i Kafkës ‑ ³⁴ i dhanë të pijë verë të përzier me tëmëlth e, pasi e kërkoi, s’deshi ta pijë.

³⁵ Atëherë e gozhduan në kryq dhe me short i ndanë mes tyre petkat e tij. ³⁶ Pastaj ndenjën dhe e ruanin. ³⁷ Mbi kokë ia vunë shkresën e arsyes së dënimit: “Ky është Jezusi, mbreti i judenjve.” ³⁸ Bashkë me të kryqëzuan dy cuba, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë.

³⁹ Kalimtarët, pastaj, e shanin duke luajtur me kokë në shpoti ⁴⁰ dhe thoshin: “Ti që e rrënon Tempullin e për tri ditë e rindërton, shpëto vetveten! Nëse je Biri i Hyjit, zbrit nga kryqi!” ⁴¹ Po ashtu edhe kryepriftërinjtë me skribë e me pleq, duke e përqeshur, i thoshin:

⁴² “Të tjerët i shpëtoi, vetveten s’po mundet ta shpëtojë! Është mbreti i Izraelit! Le të zbresë tani prej kryqit e do t’i besojmë! ⁴³ Ka shpresuar në Hyjin, le ta lirojë tani, nëse e do përnjëmend!’ Sepse vetë tha: ‘Jam Biri i Hyjit!’“

⁴⁴ Po ashtu e fyenin edhe cubat që ishin të kryqëzuar me të.

Vdekja e Jezusit

(Mk 15, 33‑41; Lk 23; 44‑49; Gjn 19, 28‑30)

⁴⁵ Që prej orës gjashtë deri në orën nëntë errësira e mbuloi mbarë tokën. ⁴⁶ Rreth orës nëntë, Jezusi klithi me zë të madh: “Eli, Eli! Lema sabakthani? ‑ që d.m.th: Hyji im, Hyji im! Përse hoqe dorë prej meje!” ⁴⁷ Disa prej të pranishmëve, kur dëgjuan, thanë: “Ky po thërret Elinë!”

⁴⁸ Aty për aty u turr njëri prej tyre, mori një shpuzë, e zhyti në uthull, e vari në kallam e ia shtriu ta pinte. ⁴⁹ Të tjerët i thoshin: “Lëre të shohim pale a po vjen Elia për ta shpëtuar!”

⁵⁰ E Jezusi bërtiti edhe një herë me zë të madh e ‑ dha shpirt.

⁵¹ Dhe, ja, veli i Tempullit u shqye në dy pjesë, prej majës e deri në fund; toka u lëkund e shkëmbinjtë plasën, ⁵² varret u hapën e u ngjallën shumë trupa të drejtësh që kishin vdekur. ⁵³ Pas ngjalljes së Jezusit dolën prej varreve, erdhën në Qytetin e shenjtë dhe iu dëftuan shumëkujt.

⁵⁴ Një frikë e madhe e kapi centurionin dhe ata që bashkë me të po e ruanin Jezusin, kur panë tërmetin dhe ngjarjet e tjera, thanë: “Me të vërtetë ky paska qenë Biri i Hyjit!”

⁵⁵ Aty ndodheshin e vërenin prej së largu shumë gra, të cilat Jezusin e kishin përcjellë që prej Galilesë dhe i kishin shërbyer. ⁵⁶ Ndër to ishte Maria Magdalenë, Maria nëna e Jakobit dhe e Jozefit edhe nëna e bijve të Zebedeut.

Jezusin e varrosin

(Mk, 15, 42‑47; Lk 23, 50‑56; Gjn 19, 38‑42)

⁵⁷ Kur u bë natë, erdhi një pasanik nga Arimateja, që quhej Jozef. Ishte edhe ky nxënës i Jezusit. ⁵⁸ Jozefi shkoi te Pilati dhe ia lypi trupin e Jezusit. Pilati urdhëroi t’i jepej trupi. ⁵⁹ Jozefi mori trupin, e mbështolli në pëlhurë të pastër ⁶⁰ dhe e vendosi në varrin e vet të ri, që e kishte çelur në shkëmb. Pastaj rrokullisi në derë një gur të madh dhe shkoi.

⁶¹ Aty ishin Maria Magdalenë edhe Maria tjetër; rrinin përballë varrit.

Roja e varrit të Jezusit

⁶² Të nesërmen, që ishte dita pas Përgatitjes ‑ u bashkuan kryepriftërinjtë e farisenjtë te Pilati ⁶³ dhe i thanë:

“Zotëri, na ra në mend se ai gënjeshtar, sa ishte ende gjallë, tha: ‘Pas tri ditësh do të ngjallem.’

⁶⁴ Prandaj urdhëro të ruhet varri deri të tretën ditë, që të mos vijnë nxënësit e tij, ta vjedhin e t’i thonë popullit: ‘U ngjall së vdekuri.’ E gënjeshtra e fundit do të jetë më e zezë se e para.”

⁶⁵ “Rojën e keni! ‑ u përgjigj Pilati ‑ Shkoni e merrni masat e sigurimit si jua merr mendja.”

⁶⁶ Ata shkuan dhe e siguruan varrin: vulosën gurin dhe vunë rojën.

Kapitujt