: 10. Lamed

¹ Përse, o Zot, qëndron larg,

përse fshihesh në ditë të vështirë?

² Me madhështi i patenzoni po e përndjek skamnorin:

le të zihet krenari në dhelpërinë që sheston!

³ I pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të vet,

lakmuesi shan Hyjin me përbuzje.

Nun

⁴ Me krenarinë e vet mëkatari e përbuz Zotin:

“S’kërkon përgjegjësi! Perëndi nuk ka”!

⁵ Ja, gjithçka ai mendon!

Dhe prapë, udhët e tija janë plot suksese,

gjyqet e tua janë tepër lart për të,

të gjithë kundërshtarët e vet i bën asgjë.

⁶ Në mendjen e vet thotë: “Nuk do të bie poshtë,

brez pas brezi e keqe s’do të më gjejë”!

Fe

⁷ Goja e tij është plot shpifje, dredhi e gënjeshtra,

nën gjuhën e tij vuajtje e poshtërsi!

⁸ Rri në pritë ndër fshatra,

në fshehtësi e vret të pafajshmin.

Sade

⁹ Me sy e vrojton të vobektin,

në pritë porsi luani, i fshehur mirë në strofull,

përgjon për ta rrëmbyer të varfrin:

e rrëmben të varfrin duke e qitur në lak.

¹⁰ Sulet, struket në pritë

e dhunës së tij të mjerët i bëhen pre.

¹¹ Tha në zemër të vet: “Hyji harron,

ai nuk shikon, askënd nuk sheh”!

Kof

¹² Ngrihu, o Zot, lartësoje dorën tënde, o Hyj,

mos i qit në harresë të mjerët!

¹³ Përse i patenzoni ta përbuzë Hyjin?

Sepse ai tha në zemrën e vet: “Nuk do të ndëshkosh”.

Res

¹⁴ E pra, ti sheh, ti shikon mjerimin e vështirësinë,

me dorën tënde i peshon:

në ty mbështetet i mjeri,

ti ia jep bonjakut sigurinë.

Sin

¹⁵ Copëtoje krahun e dhunuesit e të keqbërësit:

kërkoje fajin e tij derisa ta zhdukësh prej faqes së dheut.

¹⁶ Zoti është mbret në shekuj të shekujve:

do të zhduken paganët prej dheut të tij.

Tau

¹⁷ Vështroji, o Zot, dëshirat e të mjerit,

forcoja zemrën, ti prirja veshin,

¹⁸ për t’i dhënë të drejtën bonjakut e të salvuarit,

që njeriu ‑ pluhur e dhe ‑ tmerr kujt më të mos i shtjerë!