Kapitujt

Luka: 5. Thirrja e nxënësve të parë

¹ Jezusi një ditë ishte në bregun e liqenit të Gjenezaretit e, ndërsa populli po shtyhej rreth tij për të dëgjuar fjalën e Hyjit, ² pa dy lundra buzë bregut të liqenit: peshkatarët kishin dalë e po lanin rrjetat. ³ Hyri në njërën prej atyre lundrave ‑ në atë që ishte e Simonit ‑ dhe iu lut ta largonte pakëz prej tokës. U ul e, prej lundrës, mësonte turmën.

⁴ Kur pushoi së foluri, i tha Simonit:

“Grahi në ujë të thellë e hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk.”

⁵ Simoni i tha:

“Mësues, gjithë natën u përpoqëm e nuk zumë asgjë; por pasi po thua ti, do t’i hedh rrjetat.”

⁶ Si bënë kështu, zunë një sasi të madhe peshqish ‑ gati po u shqyheshin rrjetat. ⁷ Atëherë u dhanë shenjë shokëve në lundrën tjetër të vinin e t’u ndihmonin. Ata erdhën dhe i mbushën të dy lundrat aq sa gati u fundosën.

⁸ Kur pa Simon Pjetri, i ra ndër këmbë Jezusit dhe i tha:

“Largohu prej meje, Zotëri, se jam njeri mëkatar!”

⁹ Vërtet, për arsye të peshkut që zunë, mbeti shtang prej habisë ai dhe të gjithë të tjerët që ishin me të; ¹⁰ gjithashtu edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, bashkëgjuetarë të Simonit. Jezusi i tha Simonit:

“Mos ki frikë! Tani e tutje do të zësh njerëz.”

¹¹ Ata, si i sollën lundrat në breg, lanë gjithçka e shkuan pas tij.

Shërimi i të gërbulurit

(Mt 8, 1‑4; Mk 1, 40‑45)

¹² Ndërsa Jezusi po gjendej në një qytet, dhe ja, ia behu një njeri plot gërbulë! Kur e pa Jezusin, ra me fytyrë përdhe e iu lut:

“Zotëri, nëse do, ti mund të më pastrosh!”

¹³ Jezusi shtriu dorën, e preku dhe tha:

“Dua, pastrohu!”

Dhe gërbula iu zhduk aty për aty. ¹⁴ Jezusi e porositi të mos i tregojë askujt, por:

“Shko ‑ i tha ‑ paraqitju priftit, ço flinë për shërimin tënd, siç ka urdhëruar Moisiu, që ta kenë për dëshmi.”

¹⁵ Ndërkaq përhapej për të zëri përherë e më tepër e populli lëshohej me shumicë për ta dëgjuar e për t’u shëruar nga sëmundjet e veta. ¹⁶ E Jezusi tërhiqej në vende të vetmuara e lutej.

Shërimi i të paralizuarit

(Mt 9, 1‑8; Mk 2, 1‑12)

¹⁷ Një ditë Jezusi ishte duke mësuar. Ndër dëgjues kishte edhe farisenj e mësues të Ligjit, që kishin ardhur prej të gjitha fshatrave të Galilesë, të Judesë dhe prej Jerusalemit. Atë fuqia e Zotit e shtynte të shërojë.

¹⁸ Kur, ja disa njerëz po mbartnin në vig një njeri që ishte i paralizuar. Ata kërkonin ta shtienin brenda për ta vënë para tij. ¹⁹ Por nuk gjetën kah ta shtienin brenda prej turmës së popullit. Atëherë u ngjitën në pullaz, hoqën tjegullat dhe e lëshuan me gjithë vig mes njerëzve ‑ para Jezusit. ²⁰ Jezusi, duke parë fenë e tyre, tha:

“O njeri, të janë falur mëkatet!”

²¹ Mësuesit e Ligjit e farisenjtë filluan të mendojnë:

“Kush është ky që po flet blasfemi? Kush mund t’i falë mëkatet, përveç një Hyji të vetëm?”

²² Por Jezusi, duke i njohur mendimet e tyre, u tha:

“Çka po mendoni në zemrat tuaja? ²³ Çka është më lehtë, të thuhet: ‘Të janë falur mëkatet’, apo të thuhet:’Çohu e ec?’ ²⁴

Mirë, pra, unë dua t’jua vërtetoj se Biri i njeriut ka pushtet të falë mëkatet mbi tokë ‑ atëherë i tha të paralizuarit ‑ Po të urdhëroj: çohu, merre vigun tënd dhe shko në shtëpinë tënde!”

²⁵ I paralizuari, aty për aty, para syve të tyre, u ngrit në këmbë, mori vigun dhe shkoi në shtëpi duke e lavdëruar Hyjin.

²⁶ Të gjithë i rrëmbeu habi e madhe, lëvdonin Hyjin dhe, plot frikë, thoshin:

“Sot pamë mrekulli të mëdha!”

Thirrja e Levit

(Mt 9, 9‑13; Mk 2, 13‑17)

²⁷ Pastaj Jezusi doli dhe në vendin e tatimit pa duke ndenjur një tagrambledhës, që quhej Levi. I tha: “Eja pas meje!” ²⁸ Ai la gjithçka, u ngrit e shkoi pas tij.

²⁹ Pastaj Levi i bëri gati në shtëpinë e vet një gosti të madhe. Bashkë me Jezusin rrinin në tryezë shumë tagrambledhës e njerëz të tjerë. ³⁰ Farisenjtë dhe skribët e sektit të tyre, murmurisnin dhe u thanë nxënësve të tij:

“Pse hani e pini me tagrambledhës e mëkatarë?”

³¹ Jezusi u përgjigj:

“Të shëndoshët nuk kanë nevojë për mjek, por të sëmurit. ³² Unë nuk erdha t’i thërras të kthehen të drejtët, por mëkatarët.”

Çështja e agjërimit

(Mt 9, 14‑17; Mk 2, 18‑22)

³³ Atëherë ata i thanë:

“Nxënësit e Gjonit agjërojnë shpesh dhe luten, po ashtu edhe ata të farisenjve ‑ përkundrazi, të tutë hanë e pinë.”

³⁴ Jezusi u përgjigj:

“A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë derisa dhëndri është me ta? ³⁵ Tani vijnë ditët kur do t’ua rrëmbejnë dhëndrin, atëherë, në ato ditë do të agjërojnë.”

³⁶ U tregoi edhe krahasimin:

“Askush nuk e pret një copë prej petkut të ri për t’ia vënë petkut të vjetër, përndryshe shqyen petkun e ri, kurse copa prej petkut të ri nuk përkon me petkun e vjetër. ³⁷ Askush nuk e shtie verën e re në rrëshiqa të vjetër, sepse vera e re i pëlcet rrëshiqat kështu që edhe vera derdhet edhe rrëshiqat prishen: ³⁸ por vera e re duhet të hidhet në rrëshiqa të rinj.

³⁹ Askush, duke pirë verë të vjetër, s’i lakmon verës së re, sepse thotë: “E vjetra është më e mirë!”

Kapitujt