Kapitujt

Numrat: 22. Mbreti i Moabit thërret Balaamin

¹ Prej këndej izraelitët u çuan dhe zemërimiuan në vërritë e Moabit, në anën përtej Jordanit, përballë Jerihonit.

Mbreti i Moabit thërret Balaamin

² Kur Balaku, i biri i Seforit, pa çka i bëri Izraeli Amorreut, ³ Moabin e kapi frikë e madhe prej atij populli, sepse ishte i shumtë. E pasi Moabin e kapi frika e Izraelit, ⁴ u tha krerëve të Madianit: “Tani kjo shumicë do ta kullotë vendin përreth sikurse kau që e kullot barin e arave”.

Aso kohe Balaku, biri i Seforit, ishte mbreti i moabitëve. ⁵ Dërgoi, pra, lajmëtarë te Balaami, biri i Beorit, në Petor, që gjendet në Lumë, në tokën e bijve të Amaut, për ta grishur atë e për t’i thënë: “Ja, ka dalë një popull prej Egjiptit. E ka mbuluar sipërfaqen e tokës e ka zënë vend përballë meje. ⁶ Eja, pra, dhe jepi mallkimin këtij populli, sepse është më i fortë se unë. Kështu do t’ia dal ta godas disi e ta dëboj prej tokës sime. Sepse e di se do të jetë i bekuar ai që ti e bekon dhe do të jetë i mallkuar ai mbi të cilin ti lëshon mallkimin”.

⁷ Pleqtë e Moabit e pleqtë e Madianit u nisën me dhurata në dorë për dijetarin. Kur arritën te Balaami dhe pasi i treguan gjithë ç’kishte thënë Balaku, ⁸ Balaami u përgjigj: “Qëndroni këtu sonte e do t’ju përgjigjem gjithë si të më thotë Zoti. Ndërsa ata po qëndronin te Balaami, ⁹ erdhi Hyji dhe e pyeti Balaamin: “Çfarë kërkojnë këta njerëz te ti”? ¹⁰ U përgjigj: “Balaku, i biri i Seforit, i dërgoi tek unë ¹¹ me këto fjalë: ‘Ja, një popull që doli nga Egjipti e mbuloi sipërfaqen e tokës; eja e jepi mallkimin; ndoshta atëherë do të mund ta luftoj e ta dëboj’”. ¹² E Zoti i tha Balaamit: “Mos shko me ta, dhe ruaj se i lëshon mallkimin atij populli, sepse është i bekuar”. ¹³ Ky kur u ngrit në mëngjes, u tha prijësve: “Shkoni në vendin tuaj, sepse Zoti ma ndaloi të vij me ju”. ¹⁴ Prijësit u kthyen e i thanë Balakut: “Balaami nuk deshi të vij me ne”.

¹⁵ Balaku dërgoi përsëri prijës më shumë e më bujarë se ç’i kishte dërguar më parë. ¹⁶ Edhe këta kur arritën te Balaami, i thanë: “Kështu të çon fjalë Balaku i Seforit: ‘Mos ngurro të vish tek unë. ¹⁷ Jam i gatshëm të të shpërblej, do të të jap gjithçka të më kërkosh. Eja e jepi mallkimin këtij populli’”. ¹⁸ Balaami u përgjigj: “Po të ma jepte Balaku shtëpinë plot me argjend e me ar, nuk do të mund ta shkelja urdhrin e Zotit, Hyjit tim, që të flas ose më shumë ose më pak. ¹⁹ Ju lutem, kalojeni këtu edhe këtë natë e do të di ç’do të më përgjigjet përsëri Zoti”.

²⁰ Zoti erdhi natën te Balaami dhe i tha: “Nëse këta njerëz erdhën të të thërrasin, çohu e shko me ta, por vetëm kështu që të bësh vetëm ç’do të urdhëroj unë”.

²¹ Balaami u çua në mëngjes, e shaloi gomaricën e vet e shkoi me ta.

Gomarica e Balaamit

²² Hyji u hidhërua pse Balaami u nis për rrugë. Engjëlli i Zotit qëndroi në rrugë përballë Balaamit për ta penguar. Balaami kishte hipur në gomaricë dhe e përcillnin dy shërbëtorë. ²³ Kur gomarica e pa engjëllin që qëndronte në mes të rrugës me shpatë në dorë të nxjerrë nga milli, e la rrugën dhe po ecte nëpër arë. Kur Balaami po e rihte dhe po donte ta kthejë në rrugë, ²⁴ engjëlli i Zotit zuri vend në rrugicën e ngushtë ndërmjet dy ledheve që rrethonin vreshtat. ²⁵ Kur e pa gomarica, iu qas ledhit dhe ia shtypi këmbën barrtorit. Por ai zuri ta rrahë përsëri. ²⁶ Atëherë engjëlli i Zotit kaloi përsëri në një vend të ngushtë, ku nuk mund të shmangej as djathtas as majtas, dhe i qëndroi përballë. ²⁷ Kur gomarica e pa si po qëndronte engjëlli, u ul ratë nën këmbët e Balaamit. Ky, i hidhëruar, nisi t’i bjerë shkop edhe më tepër.

²⁸ Atëherë Zoti ia hapi gojën gomaricës e ajo foli: “Çka të kam bërë? Përse po sjell tash tri herë”? ²⁹ Balaami iu përgjigj: “Pse luan me mua. Mjerisht s’më ndodhi shpata se do të të vrisja”! ³⁰ Gomarica i tha: “Po a s’jam unë shtaza jote që të kam mbartur gjithherë deri më sot në shpinë? Më thuaj a të kam bërë ndonjë herë tjetër një gjë të tillë”? Ai i tha: “Kurrë”!

³¹ Zoti ia çeli vringthi sytë Balaamit dhe e pa engjëllin e Zotit ku po qëndronte në rrugë me shpatë të nxjerrë në dorë. E uli kokën e ra përmbys për dhe. ³² Engjëlli i tha: “Pse po e rreh që tri herë gomaricën tënde? Unë erdha të ta pengoj kalimin, sepse udhëtimi yt është i pavend dhe nuk më pëlqen. ³³ Gomarica pasi më pa, tri herësh u shmang; po të mos ishte shmangur, ty të kisha vrarë e atë e kisha lënë gjallë”.

³⁴ Atëherë Balaami tha: “Kam mëkatuar! Nuk e dija se ti je në rrugë përballë meje! Por tani, nëse ky udhëtim nuk të pëlqen, unë po kthehem”. ³⁵ Engjëlli i Zotit i tha: “Shko me këta njerëz, por vërja mirë mendjen: mos fol tjetër përveç sa do të urdhëroj unë”!

Balaami e Balaku

³⁶ Balaku kur mori vesh se Balaami po vinte, i doli para në Irmoab, që është në kufi të Arnonit, në skajin e trevës. ³⁷ I tha Balaamit: “A nuk të dërgova lajmëtarë për të të thirrur? Pse nuk erdhe menjëherë tek unë? A thua nuk jam i zoti të të shpërblej”? ³⁸ Ai iu përgjigj: “Ja, erdha! Por a kujton ti se mund të flas tjetër, përveç sa të vërë Zoti në gojën time”?

³⁹ Atëherë u nisën bashkë e arritën në Kariatusot.

⁴⁰ Balaku flijoi bagëti të trasha e të imëta e prej tyre i dërgoi pjesë Balaamit dhe krerëve që e përcillnin.

⁴¹ Kur zbardhi drita Balaku e mori Balaamin dhe e çoi në malet Baal dhe prej andej e pa pjesën e skajme të popullit.

Kapitujt