Kapitujt

Jeremia: 12. Lumturia e të këqijve

¹ Pa dyshim, o Zot, ti je i drejtë

që unë të mund të rragas me ty.

Megjithatë, doja të të sjell një fjalë mbi drejtësinë.

Pse punët e të këqijve po përparojnë?

Pse të gjithë tradhtarët e keqbërësit janë mirë?

² Ti i mbëltove e ata lëshuan rrënjë,

përparojnë e qesin fryt.

Ti je afër gojës së tyre

e larg nga zemra e tyre.

³ Por ti, o Zot, më njeh, më sheh,

ti e vërtetove se zemra ime është me ty.

ndaj veçmas ata porsi qengjat për thertore,

ruaji për ditën e prerjes!

⁴ Deri kur do të mbajë zi vendi

e do të thahet bari i mbarë fushës

për shkak të paudhësisë së banorëve të saj?

Sharruan bagëti e shpendë

pse ata thonë:

‘Nuk e sheh Ai të ardhmen tonë’.

⁵ Nëse në vrap lodhesh me këmbësorë,

si do të vihesh në vrapim me kuaj?

Kur as në vend paqeje s’je i sigurt,

ç’do të bësh në pyllin e dendur të Jordanit?

⁶ Deri edhe vëllezërit e tu

edhe shtëpia e babait tënd,

janë me zhibla kundrejt teje,

edhe ata të shajnë pas shpine me sa munden.

Mos u beso

kur të flasin fjalë të bukura!

Ankimi i Zotit mbi trashëgimin e shkretuar

⁷ E braktisa shtëpinë time,

e lashë trashëgimin tim,

më të dashurën e shpirtit tim

e dhashë në duar të armiqëve të saj.

⁸ Trashëgimi im u bë për mua

porsi luani në pyll;

ulëriti kundër meje

prandaj edhe m’u neverit.

⁹ Pse, a sorrë e larme është prona ime?

Shpendët përreth vallë, ta sulmojnë?

Ejani, bashkohuni,

të gjitha kafshët e pyllit,

nxitoni të përlugëtoni!

¹⁰ Barinj të shumtë e shkretuan vreshtin tim,

e shkelmuan pronën time,

pjesën time, atë më të dashurën,

e kanë kthyer në djerrishtë të shkretë!

¹¹ Krejtësisht e shpartalluan,

vajton e mjeruar para meje!

I shkretuar është krejt vendi,

pse askush për të s’vret mendjen!

¹² Mbi çdo lartësirë të shkretëtirës

ia arritën shkatërruesit,

shpata e Zotit po përpin

prej një skaji në skaj tjetër të vendit:

s’ka më paqe për askënd!

¹³ Mbollën drithë e korrën ferra,

u munduan e gjë s’prodhuan.

Turpërohuni për frytet tuaja

për shkak të zemërimit të Zotit.

Dënim dhe shpëtim për popujt fqinjë

¹⁴ Kështu thotë Zoti kundër të gjithë të afërmve të mi tejet të këqij që prekin pronën, të cilën ia ndava popullit tim, Izraelit: “Ja, unë do t’i çrrënjos ata nga toka e tyre si edhe shtëpinë e Judës do ta nxjerr nga mesi i tyre. ¹⁵ Por, kur t’i kem shkulur, atëherë do të kthehem kah ata e do t’i përdëllej: do t’i kthej ata secilin në trashëgimin e vet e secilin në vendin e vet. ¹⁶ E në qoftë se i mësojnë udhët e popullit tim kështu që të përbetohen në emër tim: ‘Pasha Zotin e gjallë!’, ashtu siç e mësuan popullin tim të përbetohet në Baalin, atëherë ata do të ngulin në mes të popullit tim. ¹⁷ Por, në qoftë se nuk dëgjojnë, do ta çrrënjos e do t’ia tres farën atij populli ‑ është fjala e Zotit.

Kapitujt