Kapitujt

Jeremia: 16. Jeta e profetit si shenjë

¹ Më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: ² ”Mos u marto e mos ki bij as bija në këtë vend. ³ Sepse kështu thotë Zoti për bij e bija, që lindin në këtë vend dhe për nënat që i lindin ata e për etërit e tyre, të cilëve do t’u lindin në këtë vend: ⁴ Do të vdesin me vdekje shumë të keqe, gjëmë s’do t’u bëhet as nuk do të varrosen; do të bëhen pleh për ara; do t’u tresë fara prej shpatës e prej urisë e kufomat e tyre do të jenë ushqim për shpendët e qiellit e bishat e malit”.

⁵ Sepse kështu thotë Zoti: “Mos hyr në shtëpitë ku shtrohen dreka, mos shko në salikime as mos merr pjesë në vajtime me ta, sepse unë e tërhoqa paqen time prej këtij populli ‑ është fjala e Zotit, ‑ dhimbjen dhe dhembshurinë. ⁶ Në këtë vend do të vdesin të mëdhenj e të vegjël, s’do të varrosen as s’do t’u bëhet gjëmë; askush për ta s’do të gërvishtet as nuk do të qethë flokët. ⁷ Atij që është në zi s’do t’ia ndajë kush bukën e ngushëllimit për të ndjerin e tij dhe s’do t’ia japë kush gotën e ngushëllimit në rastin e vdekjes së babait e të nënës së tij, për ta ngushëlluar. ⁸ Mos hyr në shtëpi ku bëhen drekat që të rrish me ta e të hash e të pish. ⁹ Sepse kështu thotë Zoti i Ushtrive, Hyji i Izraelit: Ja, unë do të bëj të zhduken nga këtu, prej syve tuaj, në ditët tuaja brohoritjet e gëzimit e të haresë, zërin e dhëndrit e zërin e nuses!

¹⁰ Kur t’ia kesh lajmëruar këtij populli të gjitha këto fjalë e ata të thonë: ‘Përse Zoti ka urdhëruar gjithë këtë fatkeqësi të madhe? Cili është faji ynë e cili është mëkati ynë që e kemi bërë kundër Zotit, Hyjit tonë?’, ¹¹ përgjigju: Sepse etërit tuaj më lanë mua ‑ është fjala e Zotit ‑ shkuan pas zotave të huaj, u shërbyen atyre, i adhuruan, mua më lanë e nuk e zbatuan Ligjin tim. ¹² Por edhe ju punuat, madje edhe më zi se etërit tuaj: ja, secili prej jush ecën pas zemrës së vet të keqe për të mos më dëgjuar mua. ¹³ Unë do t’ju nxjerr nga ky vend në një vend të panjohur për ju ashtu si ishte e panjohur edhe për etërit tuaj. Atje do t’u shërbeni hyjnive të huaja ditë e natë: sepse më s’do të kem mëshirë për ju.

Kthimi i të shpërngulurve të Izraelit

¹⁴ Prandaj, ja, po vijnë ditët ‑ është fjala e Zotit ‑ kur nuk do të thuhet më ‘Pasha jetën e Zotit, që i nxori izraelitët prej Egjiptit’, ¹⁵ por: ‘Pasha jetën e Zotit, që i nxori izraelitët prej tokës së Veriut dhe nga të gjitha vendet, në të cilat i pata humbur!’ Unë do t’i kthej në tokën e tyre që ua dhurova etërve të tyre.

Lajmërim i pushtimit të armikut

¹⁶ Ja, ‑ thotë Zoti ‑ unë do të dërgoj një mori peshkatarësh që do t’i peshkojnë; pas tyre do të dërgoj një mori gjuetarësh, të cilët do t’i gjuajnë në çdo mal e kodër edhe plasa të qetave! ¹⁷ Sepse sytë e mi i përcjellin të gjitha shtigjet e tyre: para meje s’mbetet e fshehtë asnjë sjellje e tyre dhe fajësia e tyre s’mund të fshihet prej syve të mi. ¹⁸ Madje dyfish do t’i shpaguaj paudhësitë e mëkatet e tyre, sepse e përdhosën tokën time me qelbësirat e idhujve të tyre dhe me turpësitë e tyre e mbuluan pronën time.

Kthimi i paganëve

¹⁹ O Zot, forca ime e kështjella ime,

strehimi im në ditën e ngushticës!

Te ti do të vijnë paganët

nga skajet e tokës e do të thonë:

‘Etërit tanë vërtetë për pjesë

patën Gënjeshtrën, Kotësinë

që s’vlen asgjë!

²⁰ Njeriu a mund t’krijojë zotat për vete?

Atëherë ata zota s’janë!

²¹ Ja, pra: dua t’i njoftoj,

kësaj here do t’ua dëftoj

dorën time e fuqinë time:

do ta kuptojnë se emri im është Zot.

Kapitujt